Tonąca dziewczyna – Caitlín R. Kiernan

Date
mar, 20, 2014

Uczta_wyobraz__ni_____Tona__ca_dziewczyna_M“Uczta Wyobraźni” to publikowana od 2006 roku seria wydawnicza wydawnictwa MAG. Prezentowana jest w niej różnego rodzaju literatura fantastyczna. Cykl został zapoczątkowany powieścią “Wieki światła” Iana R. MacLeoda w czerwcu 2006 roku. Pojawiają się w nim utwory zarówno fantasy, jak i science fiction. Wiele z przedstawionych w serii utworów było nagradzanych lub nominowanych do nagród literatury fantastycznej, m.in. “Accelerando” Charlesa Strossa otrzymało nagrodę Locusa, a “Światło” M. Johna Harrisona otrzymało nagrodę Jamesa Tiptree, Jr. Wszystkie wydane do tej pory pozycje są tłumaczone z języka angielskiego. Książki wydawane są bardzo porządnie, wszystkie w twardej oprawie i jednolitej szacie graficznej.

“Tonąca dziewczyna” to stworzony przez główną bohaterkę pamiętnik. India Morgan Phelps – w skrócie Imp – choruje na schizofrenię, którą odziedziczyła po mamie i babci. Dziewczyna jest wszechstronnie uzdolniona. Stara się spisać historie, które się jej przytrafiają, nawet jeśli są one tylko jej własnymi wyobrażeniami. Co ciekawsze, Imp jest w stanie rozróżnić fikcję od rzeczywistości, choć może nie do końca wie w co powinna wierzyć. Dodatkowo na drodze bohaterki pojawia się całe grono barwnych, intrygujących postaci, przez które życie dziewczyny stanie się jeszcze bardziej niezwykłe.

Powieść jest unikatowa i magiczna, choć może nie do końca mieści się w granicach gatunku fantastyki. Pisana w formie pamiętnika książka, oprócz tego, że pięknie wydana, jest dziwna i niesamowita. Poruszająca. Pozostawia po sobie niezatarty ślad. To lektura, która na długo zapada w pamięć. Osobiście uwielbiam takie pozycje, a ta jeszcze dodatkowo zdecydowanie się wśród nich wybija. Choć czytanie jej, momentami, było wręcz bolesne. “Tonącą dziewczynę” czytało się szybko i z przyjemnością, mimo że raczej do lekkich, łatwych powieści ta twórczość nie należy.

„Książka ta jest, jaka jest, co oznacza, że może nie być książką, której się spodziewacie” – pisze na początku tomu autorka. I rzeczywiście. To taki rodzaj prozy, po którym w żadnym momencie nie można być pewnym czego należy się spodziewać. Caitlín R. Kiernan w niezwykle otwarty, szokujący wręcz sposób, podchodzi do choroby, jaką jest schizofrenia. Główna bohaterka walczy sama ze sobą i własnymi myślami, w brutalny sposób przedstawiając je czytelnikom. Historia ma jednak nie tylko negatywne aspekty. Są w niej przedstawione również te pozytywne strony.

Inspiracją Caitlín R. Kiernan była przeróżna twórczość innych ludzi (niekiedy również opisywała rzeczy wymyślone, ale zazwyczaj należały one do artystów istniejących naprawdę). Interpretacja tekstu nie jest łatwa, a każdy akapit wydaje się ważny. Wszechobecna symbolika jeszcze bardziej miesza myśli czytelników.  Autorka wiele wysiłku musiała włożyć w to, by w taki właśnie sposób napisać swoją historię. Przeczytanie całości wcale nie pomaga, a pozostawia tylko jeszcze więcej chaotycznych myśli, niedomówień i pytań. Ciężko sobie jakoś to wszystko ułożyć. Momentami wydaje się, że sama pisarka po prostu musi być szalona.

“Tonąca dziewczyna” to wielowarstwowa, pięknie napisana powieść, którą ciężko by było sklasyfikować w jakimkolwiek gatunku. Najłatwiej chyba powiedzieć, że jest to historia o schizofrenii. Skierowana jest do ludzi inteligentnych, o otwartych umysłach. Nie jest to dzieło ani łatwe ani rozrywkowe. To chyba nawet bardziej książka psychologiczna niż po prostu beletrystyka. Mimo że nie ma w niej wartkiej, epickiej akcji, to i tak pozycja ta niezwykle wciąga, nie pozwalając się czytelnikowi oderwać ani na moment. Zostawia po sobie całe morze przeróżnych przemyśleń, a jej przeczytanie nigdy już nie pozwoli spojrzeć na świat w ten sam sposób.

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję portalowi Nowaczytelnia

nowaczytelnia

O autorce słów kilka

Caitlín R. Kiernan urodziła się 26 maja 1964 roku. Jest pisarką science fiction i mrocznej fantastyki. Na swoim koncie ma wiele powieści oraz komiksów, a także sporo opowiadań. Jest również autorką pracy naukowej z dziedziny paleontologii. Słyszała wiele syren i rozmawiała z wieloma wilkami.

Vicky

Trochę nieśmiała, zawsze odrobinę rozkojarzona i najczęściej w czymś głęboko zaczytana. Kocha fantastykę i kulturę Japonii. Z zamiłowaniem tworzy opowiadania i irytuje otaczających ją ludzi. Oprócz bloga (przez zupełny przypadek) prowadzi portale PapieroweMotyle, DuzeKa oraz Secretum. Ps. Zostaw mi swój link w komentarzu, żebym również mogła odwiedzić Twoją stronę!

Leave a comment

Ostatnie Recenzje

Siedem razy eks – Lucy Vine

Wsiąść do Pociągu: Europa

Re: Zero ♥ TOMY #01 – #02

Not Cinderella’s Type

Najpopularniejsze Opowiadania


  • Muzyka Duszy

    Muzyka Duszy

    Królestwo Hanaji Dannae wtuliła twarz w dłonie cicho łkając. Złote włosy, które sięgały jej niemal bioder, falistą kaskadą opadały teraz na skuloną postać, niczym kurtyna …Czytaj dalej »
  • Kropla Łez

    Kropla Łez

    Siedziałam skulona na podłodze, w rogu pokoju. Plecami opierałam się o zimną ścianę. Czułam się tak cholernie samotna, jak nigdy dotąd. Przez całe swoje życie …Czytaj dalej »
  • Deja Vu

    Deja Vu

    Rozdział I Czuł jej strach. Wiedział, że to jego się bała. Dobrze. Tak właśnie powinno być. Siedziała na otomanie, w białej, sięgającej ziemi, koszuli nocnej. …Czytaj dalej »
  • Broken Visions

    Broken Visions

    Zbliżała się wiosna, czas kwitnących wiśni, ale w tym roku było wyjątkowo chłodno i deszczowo. Sayuri odnosiła wrażenie, że to najgorszy dzień jej życia. Właściwie, …Czytaj dalej »
  • Jak w Bajce

    Jak w Bajce

    Stałam przed budynkiem mojej nowej szkoły. Był środek marca, a ja dopiero teraz miałam zacząć drugi semestr. Liceum imienia świętego Franciszka samo w sobie nie …Czytaj dalej »
  • Akademia

    Akademia

    Nie miałam ochoty tu być. Nigdy nie chciałam znaleźć się w tej szkole, ale mój ojciec miał na ten temat inne zdanie. Akademia wojskowa, według …Czytaj dalej »
  • Black & White

    Black & White

    Nastały ciężkie czasy. Z powodu globalnego ochłodzenia, które rozpoczęło się około 2030 roku ludzie zaczęli głodować. Na Ziemi wyczerpało się większość źródeł energii. W 2045 …Czytaj dalej »