Szalone zegarki

„Szalone zegarki” to nowa gra karciana wydawnictwa 2 pionki, w której motywem przewodnim jest czas. Rozgrywka jest typowo imprezowa – przeznaczona dla dużej ilości graczy. Nadeszła pora by zacząć odliczać czas!

Wiek: 8+
Liczba graczy: 4-7
Czas rozgrywki: ok. 30 minut

Cel i fabuła gry

Motywem przewodnik rozgrywki jest czas, szalone zegarki oraz wehikuły czasu. Celem gry jest pozbycie się wszystkich kart – nie jest to jednak proste, gdyż zdarzają się sytuacje w których gracz jest zmuszony zebrać do pięciu odrzuconych kart, a wcale nie trudno popełnić błąd.

Strona wizualna

Gra składa się z trzech talii kwadratowych kart – zegarków, kart „kiedy?” oraz kart „co?”. Grafika nakierowana jest na fantastyczne postacie, w oczywisty sposób związane z czasem – na przykład Biały Królik z „Alicji w Krainie Czarów”. Mimo że gra skierowana jest do dzieci w wieku 8+ wydaje się być bardziej wykonana pod młodzież i osoby dorosłe. Ilustracje kart są ciekawe, ale dość często się powtarzają, a gracze kierować się muszą przede wszystkim opisami oraz oznaczeniami na kartach. Wykonanie gry jest porządne, a instrukcja przejrzysta. Trudno by było pod tym względem cokolwiek zarzucić.

Przygotowanie gry

Na początku rozdawane są karty z talii zegarków – zależnie od liczby graczy od 9 do 15 kart. Na środku stołu kładziemy zegar centralny (każdy z graczy powinien mieć do niego łatwy dostęp). Po jego bokach układane są karty z regułami oraz „co?” i „kiedy?”. By zmniejszyć poziom trudności rozgrywki można odłożyć karty z gwiazdką.

Przebieg rozgrywki

Grę rozpoczyna najstarszy gracz. Rozgrywka trwa cztery rundy (przy czym na początku zalecane jest rozgrywanie jedynie trzech). Aktywny gracz ogłasza godzinę pierwszą i wykłada kartę ze swojego stosu zegarków (który trzyma w ręce zakryty). Musi to zrobić w taki sposób, by wszyscy mieli równe szanse i zobaczyli ilustrację w tym samym momencie. Następny gracz odsłania godzinę drugą i tak po kolei. Żeby nie było zbyt łatwo, do rozgrywki dodane są reguły. Oprócz podstawowych (reguła wehikułu czasu i synchronizacji), po każdej z rund dochodzi losowa reguła „kiedy?” i „co?”. Reguła wehikułu czasu polega na odliczaniu wstecz, zaś synchronizacji na tym, że jeśli zgadzają się godziny (ta wypowiedziana przez gracza z tą widniejącą na wyłożonej przez niego karcie) to wszyscy jak najszybciej muszą położyć rękę na centralnym zegarze. Osoba, która zrobi to ostatnia, dostaje do ręki do pięciu odrzuconych kart. Głównym zadaniem graczy jest wytykanie błędów innym – gdy jakiś zostaje niezauważony, przechodzi płazem. Osoba, która wytknie nieistniejący błąd popełnia go sama.

Podsumowanie

Mimo że gra wygląda bardzo prosto, to jednak zasady ma dość skomplikowane. Podczas rozgrywki niezwykle łatwo jest się pogubić. Dodatkowo twórcy gry zaproponowali dla urozmaicenia (i utrudnienia) rozgrywki kilka zmian, także nawet zaawansowani gracze nie będą się nudzili. „Szalone zegarki” to niezwykle dynamiczna gra imprezowa, podczas której nikomu nie będzie dłużył się czas. W rozgrywkę trzeba się naprawdę porządnie zaangażować. Polecam – zwłaszcza dla większego grona graczy!

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję wydawnictwu 2 Pionki