Spętani przeznaczeniem – Veronica Roth

„Spętani przeznaczeniem” to drugi tom cyklu science fiction spod pióra Veronicy Roth, noszącego tytuł „Naznaczeni śmiercią”. Pisarka stała się rozpoznawalna dzięki serii „Niezgodna”, ale to dopiero następne książki odsłaniają jej pisarski talent. „Naznaczeni śmiercią” to książka, która porwała mnie do niezwykłego uniwersum. Czy jednak kolejna część również spełniła moje oczekiwania? 

Bohaterowie muszą nie tylko odnaleźć swoje miejsce w otaczającym ich świecie, ale przede wszystkim zapobiec zbliżającej się wojnie, która dzięki wplątaniu w nią niezwykłej technologii, ma szansę obrócić wszystko w pył. Dlatego właśnie Akos i Cyra podróżują w stronę planety zamieszkałej przez banitów. Szukają na niej schronienia i sprzymierzeńców, ponieważ wszyscy poza nimi najwyraźniej szykują się do wyniszczającej wojny.

Pisarka prowadzi pierwszoosobową narrację z punktu widzenia różnych bohaterów, dzięki czemu czytelnik ma doskonały wgląd w różne sprawy, niezależnie od tego, gdzie by się nie rozgrywały. Trzeba przyznać, że jest co obserwować, gdyż Veronica Roth stworzyła rozbudowany i niezwykle barwny świat. Co więcej, obok wątków fantasy i militarnych, w powieści pojawiają się też wątki romantyczne. Jednym z nich jest kosmiczna wersja „Romea i Julii” – dwoje zakochanych dziedziców, którzy pochodzą ze zwaśnionych narodów. Jak potoczą się ich losy i czy uda im się ocalić swoje ludy? 

Niestety, tak jak pierwszy tom uznałam za świetny, tak w tym wypadku uważam, że Veronica Roth kontynuację pisała nieco na siłę. Samo, doskonale skonstruowane uniwersum nie wystarczy, by powieść stała się porywająca. Tym razem lektura miejscami bywa bardzo nudna, pojawiają się dłużyzny, bohaterowie (nawet ci najfajniejsi) wykazują niewiele inicjatywy. Fabuła, mimo że ma spory potencjał, napisana została chaotycznie i gdzieniegdzie można w niej znaleźć dziury. Szczerze przyznam, że po genialnym początku zupełnie nie tego się spodziewałam. 

Mimo tego, że książki nie czyta się lekko, w „Spętanych przeznaczeniem” dzieje się naprawdę wiele i jestem przekonana, że każdy, kto czytał pierwszą część, będzie chciał poznać również drugi tom, a zarazem zakończenie dylogii. Sama tytuł odkładam z lekkim niedosytem i żalem, ale jednocześnie niecierpliwie czekam na kolejne powieści spod pióra Veronicy Roth. Jestem niezmiernie ciekawa, czym tym razem zaskoczy swoich czytelników. 

Dziękuję!