Niebieskie soczewki
Daphne du Maurier – nazwisko, które od razu przywodzi na myśl Rebekę, Ptaki i niepodrabialny klimat grozy budowanej bez tanich efektów. W zbiorze Niebieskie soczewki, pisarka po raz kolejny udowadnia, że była mistrzynią suspensu i psychologicznej obserwacji. Osiem opowiadań, każde osobne, a jednak połączone wspólnym mianownikiem – momentem przełomu, kiedy bohater musi zmierzyć się z tym, co ukrywa w nim samym lub w świecie wokół.
O czym jest książka
W zbiorze znajdziemy m.in. Alibi, gdzie mężczyzna pragnie przerwać rutynę i wynajmuje pokój w cudzym domu – motyw jego działań okazuje się jednak dużo mroczniejszy, niż można przypuszczać. Tytułowe Niebieskie soczewki to opowieść o kobiecie po operacji oczu, która odkrywa, że ludzie wokół niej mają twarze zwierząt – alegoria masek, które nosimy na co dzień. W Stawie autorka powraca do dziecięcej wyobraźni, pokazując jej urok i grozę, a w Groźnym przygląda się aktorowi, którego kariera może runąć przez kaprys technologii. Arcyksiężna to z kolei alegoria całego kraju, zniszczonego przez ludzką chciwość i manipulacje. Pozostałe opowiadania – Ganimedes, Polowanie i Niebianie – różnią się tonem, ale łączy je ten sam mroczny podskórny rytm.
Moja opinia i przemyślenia
Czytając Niebieskie soczewki, czułam się, jakbym wchodziła do świata niepokojących snów. Du Maurier nie potrzebuje potworów ani krwi, by wywołać dreszcz – wystarczy jej ludzka psychika i drobny szczegół, który zaburza poczucie normalności. Największe wrażenie zrobiły na mnie trzy opowiadania: Niebieskie soczewki – za genialną metaforę ukrytej prawdy o ludziach, Staw – za nostalgię i gorzki smak utraconego dzieciństwa, oraz Arcyksiężna – za polityczny, niemal proroczy komentarz.
Autorka doskonale zna ludzkie słabości. Lęk przed samotnością, frustracje, ambicje, kompleksy. Umie je wydobyć i pokazać w świetle, które nie daje komfortu, a raczej zmusza do zadania sobie pytania: „a ja sama – jaką maskę noszę?”. To opowiadania, które zostają w myślach i wracają nieoczekiwanie, jak echo.
Podsumowanie
Niebieskie soczewki i inne opowiadania to zbiór, który potwierdza, że Daphne du Maurier była niekwestionowaną królową krótkiej formy. Każde opowiadanie to małe, dopracowane literackie dzieło – pełne napięcia, psychologicznej głębi i subtelnej grozy. To lektura dla czytelników, którzy cenią prozę niepokojącą, prowokującą do refleksji i pozostającą w pamięci na długo.
Egzemplarz recenzencki otrzymałam od wydawcy.
Przeczytaj również:
Anna
przede wszystkim mocno wpadła mi w oko szata graficzna, wygląda tak magicznie, spokojnie. Zawartość również zapowiada się dobrze
Alice
Znam i uwielbiam Ptaki, więc chętnie sięgnę po więcej.