Małe Licho i tajemnica Niebożątka – Marta Kisiel

„Małe Licho” to pierwsza książka spod pióra Marty Kisiel napisana specjalnie dla dzieci. Wracamy w niej do tematu Dożywocia, ale ujętego pod trochę innym kątem. Czym tym razem zaskoczy nas niezastąpiona ałtorka (nie mylić z „autorką”)?

W starym, pełnym niezwykłych lokatorów domu, wychowuje się mały chłopiec, pieszczotliwie zwany Niebożątkiem. Po wujku odziedziczył swojego własnego anioła stróża, który może i nie jest pokaźnych rozmiarów i daleko mu do bycia majestatycznym, za to jest doskonałym kompanem wszelakich zabaw. Wspólnie przeżywają wiele wspaniałych przygód, dopóki nie rozdzieli ich jedno, zupełnie zwyczajne wydarzenie – początek szkoły. 

W książeczce bardzo ciekawie przedstawione zostały relacje dziecka z osobami dorosłymi. Przepaść pokoleniowa potrafi być prawdziwym utrapieniem i mimo wszelkich starań nie zawsze potrafimy się nawzajem zrozumieć. Marta Kisiel pokazała również w bardzo obrazowy sposób, jak wielki wpływ na dziecko mają jego rówieśnicy. 

Obok przekazywanych wartości pojawia się oczywiście fantastyczna historia, a może raczej te wartości i celne uwagi owinięte są czułym kokonem niesamowitej, pełnej humoru opowieści. Ponownie spotkamy nie tylko Licho, ale również Krakersa, Gucia, Szczęsnego, stado króliczków i innych, doskonale nam znanych i z czułością wspominanych bohaterów. Zapewniam, że podczas lektury nie sposób się nudzić. 

Otrzymałam od wydawnictwa egzemplarz przedpremierowy, obfotografowałam go, pozachwycałam się nad nim, podzieliłam informacją o premierze na wszystkie strony świata. Dlaczego więc moją opinię publikuję dopiero teraz? Po prostu nie potrafiłam ubrać mojego zachwytu nad „Małym Lichem” w słowa (i wciąż nie potrafię). Jak do tej pory, mimo że uwielbiam „Dożywocie” i „Siłę niższą”, „Małe Licho” jest moją ulubioną książką spod pióra Marty Kisiel. Może dlatego, że moją radością z czytania mogłam podzielić się z mamą i córką. Zapewne są też inne powody, ale po prostu „Małe Licho” to jest to. Książka trafiła do mnie w 100% i nie zmieniłabym w niej ani słowa.  

Podsumowując: „Małe Licho” to tytuł, który polecam, polecam i jeszcze raz polecam, naprawdę gorąco i serdecznie. Bardzo często słyszę pytania o to, jaką książkę poleciłabym dla dziecka w wieku szkolnym. Teraz już zawsze wymieniała będę ten sam tytuł. Bardzo liczę na to, że to nie ostatnia przygoda, jaką przeżyję z bohaterami „Dożywocia”. Mam nadzieję, że Marta Kisiel polubiła pisanie dla młodszych czytelników i skusi się na stworzenie kolejnej książeczki w podobnym klimacie. Pozostaję zachwycona i oczarowana. 

Dziękuję!