Jesteś moja dzikusko – Agnieszka Lingas-Łoniewska

Agnieszka Lingas – Łoniewka jest pisarką znaną i cenioną, a do tego niezwykle sympatyczną i inspirującą osobą. Nie wiem więc jak to się stało, że dopiero teraz, po raz pierwszy, miałam styczność z napisaną przez nią książką. Po lekturze „Jesteś moja dzikusko” wiem jednak, że muszę jak najszybciej nadrobić braki. 

Natalia w życiu Anthony’ego jest złem koniecznym. Gdy jej matka umarła, została sama, a rodzicie chłopaka postanowili się nią zaopiekować. Tak po prostu, ponieważ nie było innego rozwiązania. Tony szybko godzi się z sytuacją i przyjmuje do wiadomości, że będzie miał o rok młodszą siostrę, tylko nie spodziewał się, że rudowłosa Nata zacznie w nim wzbudzać tak skrajnie sprzeczne uczucia.

„Jesteś moja dzikusko” to świetnie napisana, niezwykle wciągająca i pełna humoru historia. Przeczytałam ją w ciągu jednego dnia. Naprawdę trudno się od niej oderwać i to nie tylko wówczas gdy lubi się gatunek. Co ciekawe książka jest pisana w narracji pierwszoosobowej, ale z punktu widzenia Tony’ego. Oczywiście zdarzały się takie tytuły, jednak najczęściej były „odpowiedzią” na pierwszą część, w której czytelnicy świat oglądali oczami głównej bohaterki.

Kreacje postaci są znakomite i niezwykle realistyczne. Ludzie nie są idealni i tacy nie są również bohaterowie Agnieszki Lingas-Łoniewskiej. Targają nimi sprzeczne uczucia, zachowują się inaczej niż by chcieli, często zdarza im się nie przemyśleć swoich wypowiedzi. Dodatkowe zarówno pierwszo jak i drugoplanowe postacie są niezwykle barwne i charakterystyczne – nikt nie pozostaje nieważny czy niezauważalny. Każdy z bohaterów ma dla fabuły jakieś konkretne znaczenie.

W książce właściwie nie podobała mi się tylko jedna rzecz, sądzę jednak, że wiąże się z moim subiektywnym podejściem, a nie oceną obiektywną. Nie przypadł mi do gustu prolog, który z miejsca informuje czytelników, że historia ma szczęśliwe zakończenie. Niby po romansie można by się było tego spodziewać, ale przecież nigdy nie wiadomo, pozostaje to ziarno niepewności – w „Jesteś moja dzikusko” zostało wykopane zanim zdążyło chociażby wykiełkować.

Powieść jest świetna! Wciąga od pierwszych do ostatnich stron. Żałuję, że tak późno zapoznałam się z twórczością pisarki. Chociaż nie… właściwie to nie żałuję. Ogromnie się z tego cieszę, bo oznacza to ni mniej ni więcej tylko to, że jeszcze tyle cudownych książek przede mną. Z ogromną przyjemnością je przeczytam, a lekturę książki „Jesteś moja dzikusko” serdecznie wszystkim polecam.

Dziękuję!