Wilkołak

Książki spod pióra Wojciecha Chmielarza zbierają naprawdę wiele pochwał. Mimo że nie mieszczą się w moich ulubionych ramach gatunkowych, to i tak postanowiłam dać im szansę i przekonać się osobiście, co tak bardzo zachwyca czytelników w powieściach polskiego pisarza. W ten sposób w moje ręce wpadł tytuł „Wilkołak”. Czy i na mnie książka wywarła pozytywne wrażenie? 

Zarys fabuły

Prywatny detektyw, Dawid Wolski, na pogrzebie ojca rozpoznaje osobę, która uznana została za zmarłą. To motywuje mężczyznę, by powrócić do śledztwa sprzed lat. Sprawa jest jednak osobista, a granice między prawem, a potrzebą poznania prawdy bardzo łatwo potrafią się zatrzeć. Jedyną osobą, która może wesprzeć detektywa w jego nie do końca legalnych działaniach jest prokurator Adam Górski. Czy wspólnymi siłami uda im się rozwikłać sprawę?

Moja opinia i przemyślenia

„Wilkołak” to po „Wampirze” i „Zombie” trzeci tom „Cyklu gliwickiego”, ale mimo że nie czytałam poprzednich części, bez trudu odnalazłam się w fabule. Wojciech Chmielarz potrafi stworzyć doskonały klimat i niezwykle realistycznych bohaterów, których perypetie oplecione zostały czarnym humorem. Fabuła została dobrze zarysowana, a sama zagadka jest bardzo ciekawa. Przyznam jednak, że nie wywołała u mnie zbyt wielu dreszczy emocji. Powieść po prostu przyjemnie się czytało. Na pewno sięgnę po poprzednie tomy serii, by przekonać się czy i one są równie dobrze napisane. 

Co ciekawe Autor postawił na bohatera, którego czytelnicy nie zaczną darzyć sympatią. To rzadki zabieg, ale myślę, że w tym przypadku całkiem udany. Wprowadza do lektury pewien powiew świeżości, a to zawsze jest mile widziane. Na pewno trzeba przyznać, że pisarz wykreował postacie z krwi i kości, z ciekawą charakterystyką i zdecydowanie nie pozbawione wad.

Okładka książki jest oryginalna i z pewnością przyciąga wzrok, ale przyznam, że brakuje mi na niej informacji o tym, że powieść jest trzecim tomem serii. Opis o tym wspomina, ale osobiście wolę, gdy na przykład na skrzydełku pojawiają się zdjęcia poprzednich części. Wówczas nie sposób się pomylić. 

Podsumowanie

„Wilkołak” to interesujący, dobrze napisany kryminał. Myślę, że wszyscy miłośnicy tego gatunku przeczytają go z niekłamaną przyjemnością. Pisarz postawił na bogatą kreację bohaterów, oryginalną fabułę i ciekawe zwroty akcji. Na pewno nie będzie to ostatnia książka Wojciecha Chmielarza, po jaką sięgnęłam. Z pewnością przeczytam również inne tytuły, jak chociażby dwa pierwsze tomy serii. 

Dziękuję!