Ratownicy czasu

Uwielbiam fantastykę młodzieżową. To jeden z moich ulubionych gatunków literackich. Nie każda jednak książka przypada mi do gustu i tylko nieliczne odstawiam do biblioteczki, by czekały, aż dorosną do nich moje własne dzieci. Z pewnością jednak jedną z takich powieści został tytuł „Ratownicy czasu” spod pióra polskiej pisarki Justyny Drzewickiej.

Zarys fabuły

Sara i Daniel bez przerwy pakują się w szkole w kłopoty. Ich wizyty na dywaniku u dyrektora to już dosłownie rutyna. Mają jednak szczęście, gdyż dyrektor darzy ich niewątpliwą sympatią i zawsze stara się im pomagać na miarę swoich możliwości. Podczas jednej z takich akcji prosi ich, by zaczekali w szkolnej stołówce. Gdy nastolatkowie myślą, że umrą z głodu i zanudzą się na śmierć, w ścianie pojawia się dziwny tunel, z którego wychodzi puchaty kot. Wkrótce okazuje się, że to wcale nie żaden kot, a android z przyszłości, który oznajmia im, że w przyszłości ich książka zainspiruje naukowców do stworzenia turystycznego programu podróży w czasie, a oni mają szansę zostać pierwszymi podróżnikami. Sara i Daniel przecież nie mogą przepuścić takiej okazji, prawda? Ile z tego wyniknie problemów, koniecznie musicie dowiedzieć się sami. 

Moja opinia i przemyślenia

Pisać każdy może, jednak chyba nie każdy powinien, a już z pewnością nie każdy ma w tym kierunku predyspozycje i wykształcenie zawodowe. Justyna Drzewicka jest jednak pisarką z krwi i kości, która skończyła na Uniwersytecie Warszawskim studia poświęcone literaturze dla dzieci i młodzieży. Oprócz bogatej wyobraźni dysponuje więc również wspaniałym warsztatem literackim, a doskonała znajomość prozy innych autorów pozwoliła jej ustrzec się banałów, śmieszności i naciąganych wydarzeń.

„Ratownicy czasu” to ciekawa, niezwykle barwna historia. Główny prym wiodą w niej Sara, Daniel i Mutek, którzy wspólnymi siłami potrafią wyjść cało z każdej opresji. Nawet jeżeli wcześniej to oni sami spowodowali, że pojawiły się kłopoty. Z pewnością nie zabrakło w powieści także podanych w przystępny sposób ciekawostek historycznych. Właściwie jedyne co mogłabym zarzucić pisarce, to zupełne zignorowanie paradoksów czasu. Przełożyła je jednak w swoje własne, zupełnie abstrakcyjne rozwiązanie, z którym przyznam, nie spotkałam się jeszcze nigdzie indziej. To tylko jeszcze bardziej dowodzi, jak ogromną ma wyobraźnię.  

Podsumowanie

„Ratownicy czasu” to lekka, doskonale napisana książka, od której stron trudno się oderwać. Bohaterom bez przerwy towarzyszy dobry humor, a ich przygody są niezwykle wciągające i pomysłowe. Lekturę serdecznie polecam zarówno młodzieży, jak i dorosłym. Myślę, że każdy znajdzie w tej książce coś dla siebie. 

Dziękuję!

Przeczytaj również:

Horologium, czyli dom niezwykłych zegarów – Ariadna Piepiórka