Król Złodziei – Cornelia Funke

Date
sty, 28, 2014

krol-zlodzieiWenecja to miasto cudów. Wodne kanały, zabytkowe budowle, wiele krętych uliczek, mostów i zaułków. Cornelia Funke w niezwykły sposób opisuje jego magiczną atmosferę, sprawiając, że czytelnik przenosi się do zupełnie innej rzeczywistości, a fragment jego serca już zawsze należał będzie do tego niezwykłego miejsca.

Mama Prospera i jego braciszka, pięcioletniego Bo, nie żyje. Ich ciotka, Estera, chce adoptować młodszego chłopca, a starszego odesłać do szkoły z internatem. Oni jednak nie zamierzają dać się rozdzielić. Uciekają do Wenecji, do miasta z barwnych opowieści ich matki. Tam znajdują schronienie w Kryjówce pod gwiazdami, wśród innych, osieroconych lub uciekających z domu dzieci, bandy, na której czele stoi owiany złą sławą Król Złodziei. Ich ciotka jednak nie zamierza rezygnować z posiadania małego chłopca o wyglądzie aniołka, wynajmuje więc prywatnego detektywa, by ten odnalazł dla niej siostrzeńców.

Zarówno dorośli jak i dzieci przedstawieni zostali w książce na różne sposoby. Mają barwne charaktery i diametralnie inne sposoby myślenia. Pisarka w genialny sposób steruje naszymi uczuciami, byśmy jednych bohaterów darzyli sympatią, innym zaś współczuli lub złorzeczyli. Również ciekawie ujęty został obraz wpływu, jaki wywierają wzajemnie na swoją rzeczywistość spotkane osoby. Życie Wiktoria, prywatnego detektywa, gdy spotkał gromadkę pomysłowych dzieciaków, już nigdy nie wróciło do normalności. To samo spotkało Idę, do której domu, pewnej nocy, włamała się banda złodziei. Jej życie przestało być puste i samotne, wypełniło się natomiast śmiechem i rozgardiaszem.

Książka jest skonstruowana nieco na wzór „Piotrusia Pana”, ale jednocześnie jest od niego diametralnie inna. Tu dzieci chciały dorosnąć – niektóre aż za bardzo. Miały również różne pragnienia. Jedne chciały kochającej rodziny i przytulnego domu, inne natomiast pragnęły być wolne i niezależne. Wszystkie jednak troszczyły się o siebie nawzajem, miały niecodzienne, ale bardzo wymyślne pomysły i darzyły podziwem oraz zaufaniem dbającego o nie Króla Złodziei. W powieści pojawia się również odrobina magii – choć nadprzyrodzonych wątków nie jest wiele, są one pełne uroku i tajemnic. Podczas czytania dzieła Corneli Funke legendy naprawdę ożywają.

Samo wydanie powieści również zasługuje na uwagę. Okładka ze skrzydełkami ma przyjemną fakturę i niezwykłą grafikę. Tom jest bogato ilustrowany i pięknie ozdobiony. Rozdziały są krótkie, a litery dość duże. Takie wydanie przyjemnie się czyta. Ma w sobie sporo uroku i zachęca do lektury, obiecując, że zawarta wewnątrz treść będzie niezwykła. Dodatkowo historia pisana jest lekko i niewymuszenie. Czyta się ją bardzo szybko, a robi się to z prawdziwą przyjemnością. Jestem szczęśliwa, że miałam ku temu okazję. „Król złodziei” zostawił po sobie jedynie pełne ciepła wspomnienia. Książka, która stała się bestsellerem jeszcze przed swoją premierą, oczywiście doczekała się również ekranizacji, ja jednak jej jeszcze nie oglądałam. Z miłą chęcią w najbliższym czasie porównam swoje wyobrażenia z wizją scenarzysty.

Przyznam otwarcie, że w twórczości niemieckiej pisarki jestem zakochana. Nie jest to jej pierwsza książka, która spodobała mi się tak bardzo. Sądzę również, że nie jest i ostatnią. Jako wierna czytelniczka planuję sięgać po wszystko co tylko wyjdzie spod pióra Corneli Funke. Jej historie są baśniowe i niesamowite. Nie sądzę, żebym na jakiejkolwiek mogła się zawieść. „Król złodziei” to lekka i wzruszająca historia, która pozostawia w pamięci trwały ślad. To lektura przeznaczona zarówno dla młodszych jak i starszych. Książka, która pozwala z zupełnie innej perspektywy spojrzeć na świat.

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję wydawnictwu Egmont

egmont

Vicky

Trochę nieśmiała, zawsze odrobinę rozkojarzona i najczęściej w czymś głęboko zaczytana. Kocha fantastykę i kulturę Japonii. Z zamiłowaniem tworzy opowiadania i irytuje otaczających ją ludzi. Oprócz bloga (przez zupełny przypadek) prowadzi portale PapieroweMotyle, DuzeKa oraz Secretum. Ps. Nie zapomnij zostawić swojego linka w komentarzu, żebym również mogła odwiedzić Twoją stronę!

1 Comment

  1. Odpowiedz

    lobuzio

    29 stycznia 2014

    Wenecja ciekawi mnie od lat. Staram się czytać o Wenecji. Także dzięki za cynk… A tak poza tym Prospero to imię postaci jednej ze sztuk Szekspira, którego również bardzo wysoko cenię.

Leave a comment

Ostatnie Recenzje

Ten pierwszy ostatni dzień – Adam Silvera

Dobble

Kasane ♥ TOMY #05 – #07

Not Cinderella’s Type

Najpopularniejsze Opowiadania


  • Deja Vu

    Deja Vu

    Rozdział I Czuł jej strach. Wiedział, że to jego się bała. Dobrze. Tak właśnie powinno być. Siedziała na otomanie, w białej, sięgającej ziemi, koszuli nocnej. …Czytaj dalej »
  • Pieśń Księżyca

    Pieśń Księżyca

    Na niebie jasno świeciło słońce. Nie zasnuwały go żadne chmury, dzięki czemu widać było aż pięć z siedmiu księżyców Dareshi. Niewielu śmiałków zapuszczało się tak …Czytaj dalej »
  • Black & White

    Black & White

    Nastały ciężkie czasy. Z powodu globalnego ochłodzenia, które rozpoczęło się około 2030 roku ludzie zaczęli głodować. Na Ziemi wyczerpało się większość źródeł energii. W 2045 …Czytaj dalej »
  • Jak w Bajce

    Jak w Bajce

    Stałam przed budynkiem mojej nowej szkoły. Był środek marca, a ja dopiero teraz miałam zacząć drugi semestr. Liceum imienia świętego Franciszka samo w sobie nie …Czytaj dalej »
  • Córka Demona

    Córka Demona

    Gabriela nie bawiła się dobrze. Wieczór okazał się kompletną porażką. Jarek z którym tutaj przyszła pewnie teraz wymiotował gdzieś w kącie. Czemu właściwie się z …Czytaj dalej »
  • Kropla Łez

    Kropla Łez

    Siedziałam skulona na podłodze, w rogu pokoju. Plecami opierałam się o zimną ścianę. Czułam się tak cholernie samotna, jak nigdy dotąd. Przez całe swoje życie …Czytaj dalej »
  • Akademia

    Akademia

    Nie miałam ochoty tu być. Nigdy nie chciałam znaleźć się w tej szkole, ale mój ojciec miał na ten temat inne zdanie. Akademia wojskowa, według …Czytaj dalej »