Cząstka pomarańczy

Powieść „Cząstka pomarańczy” to według opisu wydawcy, współczesna bajka o Kopciuszku, zainspirowana sagą „Zmierzch”. Przyznam szczerze, że taka zachęta brzmi albo intrygująco, albo tandetnie. Do tej pory jeszcze nie zdecydowałam.

Zarys fabuły

Główną bohaterką powieści jest Maja, Polka, która miała niebywałą okazję zagrać w ekranizacji popularnej sagi. Poznajemy ją w momencie, gdy odmieniona wraca do starej szkoły i wszyscy zastanawiają się co tak naprawdę się z nią działo. Czy dziewczyna, którą spotkała taka przygoda, będzie umiała dostosować się do dawnego życia? A może zrobi wszystko, co w jej mocy, by powrócić na plan? 

Moja opinia i przemyślenia

„Cząstka pomarańczy” to lekka i w większości przyjemna, jednak bardzo naiwna lektura. Historia skierowana jest do młodzieży i myślę, że to właśnie nastoletnie czytelniczki się w niej odnajdą. To ich marzenia spełnia główna bohaterka. Chociaż nie radzę podsuwać książki zbyt młodym osobom, przez wzgląd na sceny rodem z literatury new adult. 

Sylwetki bohaterów są dobrze zarysowane, jednak cała ich kreacja jest niestety dość płytka. Nie wiem, czy był to zabieg celowy, który miał pokazać w negatywnym świetle wybraną przez Maję drogę, czy może próba dotarcia do równie płytkich nastoletnich czytelniczek. Chociaż podejrzewam, że druga opcja byłaby bardzo nietrafiona, gdyż takie dziewczyny skupiają się na czym innym niż czytanie powieści, szczególnie takich opasłych tomów. 

Książka ma ponad 760 stron i przyznam, że znacznie wygodniej by się ją czytało, gdyby została podzielona na dwa tomy. Cena stałaby się wówczas również zdecydowanie bardziej atrakcyjna (cena z okładki: 62 złote). Takie ciężkie cegiełki nie tylko nieprzyjemnie się czyta i nosi ze sobą, ale także niestety tego typu wydania sprzyjają niszczeniu się książek. Oczywiście co innego jakieś piękne wydanie klasyki, szyte, ilustrowane i w twardej oprawie, a co innego lekka, klejona powieść obyczajowa. Z dylogii o Mai byłabym zdecydowanie bardziej zadowolona. 

Podsumowanie

„Cząstka pomarańczy” to powieść, co do której żywię mieszane uczucia. Z jednej strony nigdy tak szybko nie przebrnęłam przez ponad 760 stron, z drugiej jednak nic po sobie nie pozostawiła. Jeżeli jesteś fanką i masz ochotę przeczytać fanfic „Sagi Zmierzch” Stefanie Meyer, to śmiało, sięgaj po książkę spod pióra Lidii Tasarz. Myślę, że powinna Ci się spodobać. W innym wypadku dwa razy przemyślałabym jej lekturę. Przyznam jednak, że sama chętnie przeczytałabym „Nić Ariadny”, inną powieść spod pióra Autorki, by dowiedzieć się, jak pisze, nie inspirując się twórczością osób trzecich. Po opisie wnioskuję, że to zdecydowanie bardziej moje klimaty. 

Dziękuję!