Chłopaki Anansiego – Neil Gaiman

Date
maj, 27, 2014

chlopaki-anansiego-b-iext24430866Wydawnictwo Mag konsekwentnie wznawia wydania książek Neila Gaimana. Nie są to jednak opracowania zwyczajne. To tomy piękne, robiące wrażenie. W twardych oprawach z obwolutami, z nową grafiką, wydrukowane na czyściutkim, białym papierze. To powieści, które każdy wielbiciel pisarza będzie chciał postawić na swojej półce. Dodatkowo wnętrze i okładkę “Chłopaków Anansiego” zdobią mroczne ilustracje Irka Koniora.

Czy muszę komukolwiek przedstawiać Neila Gaimana? Jeżeli ktoś nie miał jeszcze okazji czytać jego książek, z pewnością widział przynajmniej jedną z ekranizacji – “Gwiezdny pył” i “Koralina” to tytuły dość szeroko znane. Pisarz nie ogranicza się do jednego rodzaju literatury. Tworzy zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych. Pisuje prozę, wiersze, scenariusze filmowe, teksty dziennikarskie, komiksy, piosenki, dramaty. Jest wszechstronny, ale wszystkie jego dzieła cechuje ten sam, uwielbiany przez czytelników styl. “Amerykańscy bogowie” zostali uznani przez krytykę literacką za najznakomitszą z jego powieści. Książka otrzymała wiele nagród i trafiła na wiele list najlepszych tytułów beletrystycznych roku. Nic więc dziwnego, że pisarz zdecydował sie stworzyć coś na kształt kontynuacji.

Z Ananasim – pajęczym bogiem – po raz pierwszy czytelnicy mają styczność w książce “Amerykańscy bogowie”. “Chłopaki Anansiego” to historia o jego dwóch synach – Grubym Charliem i Spiderze. Można by więc stwierdzić, że jest to taka jakby luźniejsza kontynuacja mistrzowskiego dzieła. Charlie nigdy nie był w stanie porozumieć się z ojcem. Gdy tylko dorósł na tyle, by wyprowadzić się z domu, po prostu to zrobił. Wydawałoby się, że wraz ze śmiercią ojca, wszystko się skończy. Tak się jednak nie stało. Okazuje się, że ojciec Charliego był bogiem i miał nie jednego, a dwóch synów.

Książka napisana została lekko i z humorem, ale nie zabrakło w niej także pewnego, głębszego przesłania. Lektura nadaje się idealnie dla osób lubiących legendy, mitologię różnych krajów i przede wszystkim oczywiście fantastykę. Akcja toczy się wartko, a fabuła, choć nie jest tak doskonale dopracowana jak w przypadku “Amerykańskich bogów” potrafi bez trudu wciągnąć i w magiczny sposób zauroczyć czytelnika. Trzeba również posiadać pewną wiedzę ogólną by zrozumieć co dokładnie dzieje się w tej historii. Także pokusiłabym się o stwierdzenie, że nie jest to beletrystyka dla ignorantów.

Bohaterowie, których tworzy Neil Gaiman są postaciami bardzo realnymi. Posiadają ludzkie cechy, zwyczajne wady i zalety. Zostają oni wplątani w przeróżne, baśniowe historie, które jednak wydają się być “szarą rzeczywistością”. Są tak samo, jak uczestniczący w nich bohaterowie, po prostu niesamowicie realistycznie opisane. Nie tylko pierwszoplanowe postacie jednak zostały dopracowane do niemalże perfekcji. Pisarz kładzie duży nacisk na to, by i te drugoplanowe miały swoje własne cechy, osobowości i charaktery. Całość składa się na barwny, pasujący do siebie, fantastyczny misz-masz, który w niezwykły sposób trafia do czytelników, a gdy to osiągnie, nie chce opuścić ich myśli.

Powieść jest cudowną podróżą poprzez, niezwykle plastyczną, wyobraźnię autora. Jest to książka wielogatunkowa, wielowątkowa i wieloelementowa. Nie sposób jej jednoznacznie pod cokolwiek podpisać. Największy problem tego tytułu stanowi fakt, że przed nim wydani zostali “Amerykańscy bogowie”. Niestety kontynuacja, choć sama w sobie jest naprawdę dobra, wypada dość słabo na ich tle. Jeżeli ktoś nie zna żadnej z książek, a ma ochotę je poznać, czytanie radzę zacząć “od tyłu”. Wówczas i jedną i drugą będzie zauroczony.

 Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję wydawnictwu MAG

MAG

Vicky

Trochę nieśmiała, zawsze odrobinę rozkojarzona i najczęściej w czymś głęboko zaczytana. Kocha fantastykę i kulturę Japonii. Z zamiłowaniem tworzy opowiadania i irytuje otaczających ją ludzi. Oprócz bloga (przez zupełny przypadek) prowadzi portale PapieroweMotyle, DuzeKa oraz Secretum. Ps. Zostaw mi swój link w komentarzu, żebym również mogła odwiedzić Twoją stronę!

5 komentarzy

  1. Odpowiedz

    Nicholson

    28 maja 2014

    Świetna recenzja! Chyba trzeba będzie spróbować.

  2. Odpowiedz

    Cam

    27 maja 2014

    Jedno pytanie… Czy tytuł “Pajęczy bogowie” mam rozumieć, że w książce jest mowa o tych strasznych włochatych potworach!!!??

  3. Odpowiedz

    Cam

    27 maja 2014

    Myślę, że to moja lektura na najbliższe dni 🙂
    ehh… a miałam takie ambitne plany skończyć pisać pracę licencjacką 😀

  4. Odpowiedz

    awiola

    27 maja 2014

    Lekkość, humor i do tego głębsze przesłanie – zapowiada się naprawdę nieźle.

  5. Odpowiedz

    Anath

    27 maja 2014

    O autorze i jego książkach słyszę pierwszy raz o_O jednak widzę, że warto sięgnąć 🙂

    Pozdrawiam, Anath

Leave a comment

Ostatnie Recenzje

Dom w Riverton – Kate Morton

Odjechane jednorożce 

SPY X FAMILY ♥ TOMY #07 – #10

Not Cinderella’s Type

Najpopularniejsze Opowiadania


  • Jak w Bajce

    Jak w Bajce

    Stałam przed budynkiem mojej nowej szkoły. Był środek marca, a ja dopiero teraz miałam zacząć drugi semestr. Liceum imienia świętego Franciszka samo w sobie nie …Czytaj dalej »
  • Kropla Łez

    Kropla Łez

    Siedziałam skulona na podłodze, w rogu pokoju. Plecami opierałam się o zimną ścianę. Czułam się tak cholernie samotna, jak nigdy dotąd. Przez całe swoje życie …Czytaj dalej »
  • Black & White

    Black & White

    Nastały ciężkie czasy. Z powodu globalnego ochłodzenia, które rozpoczęło się około 2030 roku ludzie zaczęli głodować. Na Ziemi wyczerpało się większość źródeł energii. W 2045 …Czytaj dalej »
  • Córka Demona

    Córka Demona

    Gabriela nie bawiła się dobrze. Wieczór okazał się kompletną porażką. Jarek z którym tutaj przyszła pewnie teraz wymiotował gdzieś w kącie. Czemu właściwie się z …Czytaj dalej »
  • Muzyka Duszy

    Muzyka Duszy

    Królestwo Hanaji Dannae wtuliła twarz w dłonie cicho łkając. Złote włosy, które sięgały jej niemal bioder, falistą kaskadą opadały teraz na skuloną postać, niczym kurtyna …Czytaj dalej »
  • Deja Vu

    Deja Vu

    Rozdział I Czuł jej strach. Wiedział, że to jego się bała. Dobrze. Tak właśnie powinno być. Siedziała na otomanie, w białej, sięgającej ziemi, koszuli nocnej. …Czytaj dalej »
  • Pieśń Księżyca

    Pieśń Księżyca

    Na niebie jasno świeciło słońce. Nie zasnuwały go żadne chmury, dzięki czemu widać było aż pięć z siedmiu księżyców Dareshi. Niewielu śmiałków zapuszczało się tak …Czytaj dalej »