Artesan Ognia – Anita Gierak

„Artesan Ognia” to tytuł, który ukazał się na polskim rynku wydawniczym pod koniec lutego, a ja miałam okazję przeczytać książkę jeszcze przed premierą. Pytanie więc brzmi, dlaczego recenzja ukazuje się dopiero teraz? Dlatego, że nigdy w życiu nie było mi jeszcze tak ciężko wyrazić mojej opinii o żadnej powieści i chciałam podejść do niej zupełnie na zimno.  

Zarys fabuły

Jun jest księżniczką z magicznego rodu władców żywiołów. Pragnie jednak zwyczajnego życia, które w jej sytuacji po prostu nie jest możliwe. Gdy pewnego dnia ojciec zmusza ją do ślubu, dziewczyna nie zawaha się przed skorzystaniem z każdej, nawet bardzo niebezpiecznej okazji, by uciec. Świat skrywa przed nią wiele tajemnic, ale być może, osoby, które nie zdradzają księżniczce całej prawdy, mają ku temu bardzo dobre powody… 

Moja opinia i przemyślenia

Tak jak zaznaczyłam we wstępie, o książce jest mi bardzo trudno pisać, zwłaszcza że „Artesan Ognia” ukazał się pod moim patronatem i promowanie tytułu było moim świadomym wyborem (miałam okazję przeczytać książkę i dopiero później o tym zdecydować). Fabuła powieści jest doskonała. Powiedziałabym nawet, że genialna. Wciąga od pierwszej do ostatniej strony. Nie sposób się od niej oderwać. Jest jak najlepsze na świecie anime z gatunku fantasy lub azjatycka nowela, z górnej półki (z tych, które mają setki tysięcy fanów). Podkreślam to tym bardziej że za chwilę będę pisała o mankamentach, które odrobinę wpływają na mój subiektywny odbiór książki. 

Po pierwsze

Autorka zdecydowanie nadużywa zwrotu „patrzeć się”. Tak, jest to wyrażenie poprawne, ale… używane potocznie i nie powinno pojawiać się w powieściach. Bardzo mi zgrzytało i uprzykrzało czytanie tej świetnej książki. Dodam jednak, że był to jedyny słaby punkt w całym warsztacie literackim Anity Gierak i dlatego tym bardziej mnie uwierał. 

Po drugie

Dawno w żadnej książce nie spotkałam się z tak naiwną i lekkomyślną bohaterką. Jeżeli można tylko było wpakować się w jakieś kłopoty, Jun to robiła. Ufała każdemu bez zastrzeżeń, a gdy tylko uznawała, że ją zawiódł, uciekała jak najdalej od danej osoby, nie pozwalając na słowo wyjaśnienia. Sam jej charakter, gdybym miała opisać go według RPG’owych schematów, byłby chaotyczny-dobry. To postać zdecydowanie pozytywna, ale gdy przychodzi co do czego, jest w stanie zaakceptować, że jej ukochany torturuje i zabija z zimną krwią, za to nie potrafi wybaczyć mu zdrady. Bez trudu również przychodzi jej przedmiotowe taktowanie innych, jak na prawdziwą księżniczkę przystało. 

Po trzecie

W powieści, mimo że liczy sobie ponad czterysta stron, niekiedy wszystko dzieje się zbyt szybko. Anita Gierak ma talent do opisywania urokliwych scen, po których ma się ochotę zrobić wielkie oczy i pozachwycać się, wydając z siebie słodkie „och!”, ale odrobinę ich czytelnikom poskąpiła. W ich sprawie czuję ogromny niedosyt.

Po czwarte

Tego punktu już nie będzie. Powieść, mimo jej objętości, przeczytałam w ciągu dwóch dni. Pochłonęła mnie i wciągnęła do świata Artesanów. Za każdym razem żal było mi ją odkładać. Fabuła jest spójna i logiczna. Fantastyczne wydarzenia i motywy są przemyślane i mają sens. Krótko rzecz ujmując, to po prostu piękna, porywająca książka z niesamowitym klimatem i relacjami, które tworzą się pomiędzy jej bohaterami. Mimo minusów, które wymieniam, jestem w niej zakochana i niecierpliwie czekam na kolejny tom. I ta okładka! To prawdziwy majstersztyk! 

Podsumowanie

„Artesan Ognia” to genialnie napisana książka, która wciąga od pierwszej, do ostatniej strony. Ma cudowny klimat i nieziemsko wykreowanych bohaterów. Polecam każdemu, kto choć trochę odnajduje się w świecie anime i azjatyckich dram. Myślę, że tak jak ja, będzie powieścią zachwycony. Z ogromną niecierpliwością czekam na kolejną część. 

Dziękuję!

Przeczytaj również:

Niczyja – Anna Crevan Sznajder