Samobójca – Agnieszka Ziętarska

Uwielbiam czytać fantastykę młodzieżową. Sięgam po większość pojawiających się na polskim rynku wydawniczym tytułów. Nie zawsze jednak jestem zachwycona tym, co trafia w moje ręce. Jak sytuacja wygląda w przypadku „Samobójcy”, książki spod pióra absolwentki Wydziału Architektury i Urbanistyki na Politechnice Gdańskiej, Agnieszki Ziętarskiej? 

Flora ma dopiero naście lat, a już w życiu doświadczyła zbyt wiele smutku. Po śmierci brata jej jedynym wsparciem stał się terapeuta, który ani trochę nie potrafił jej pomóc. Brak zrozumienia i zbyt duże wymagania ze strony rodziców zapędzają Florę na skraj przepaści. Dziewczyna nie ma również przyjaciół, w których mogłaby szukać oparcia. Jej życie jest beznadziejne i wydaje się przesądzone, do czasu aż pojawia się w nim tajemniczy chłopak, o imieniu Felis. On jednak skrywa nie jedną tajemnicę i być może również nie będzie w stanie w żaden sposób pomóc Florze. 

Powieść jest dobrze napisana i wciągająca. Akcja z początku nie toczy się zbyt wartko, ale fabuła jest przemyślana i ciekawa. Wydarzenia obserwujemy naprzemiennie z punktu widzenia dwójki głównych bohaterów Flory i Felisa. Sprawia to, że jako czytelnicy od razu zagłębiamy się w fantastyczny świat Felisa i poznajemy jego rolę w życiu nowo spotkanej dziewczyny. Postacie w pewnym momencie zaczyna łączyć niezwykła, cudownie opisana więź. Z przyjemnością śledzi się ich losy i wraz z nimi poznaje nowych bohaterów powieści (a jest ich prawdziwa mnogość). 

Niestety, mimo świetnej roboty ze strony Autorki, wydawnictwo zupełnie się nie popisało. Nie mam pojęcia, kto odpowiada za korektę książki, ponieważ nie został wyszczególniony w składzie redakcyjnym, ale tylu błędów naprawdę dawno w żadnej powieści nie widziałam. Literówki, łączone wyrazy, powtórzenia są gośćmi prawie na każdej stronie. Kilkukrotnie sprawdzałam, czy w moje ręce oby na pewno nie trafił egzemplarz recenzencki przed ostateczną korektą i łamaniem, ale nie. Nic na to nie wskazuje. 

Podsumowując: „Samobójca” (wbrew temu, co sugeruje tytuł) to śliczna książka, w której nie brakuje przyjaźni, miłości i poświęcenia. Poruszane są także rodzinne problemy i tematyka przepaści międzypokoleniowej. Fabuła powieści jest interesująca i dobrze przemyślana, historia wciąga, a bohaterów bez trudu można polubić. Niecierpliwie czekam na kolejny tom, gdyż jestem ogromnie ciekawa, co wydarzy się dalej. Polecam! To naprawdę doskonały debiut! 

Za udostępnienie egzemplarza dziękuję Autorce!