Oczy ciemności 

„Oczy ciemności” to powieść napisana na początku lat ’80 ubiegłego wieku. Jednak Autor wspomina w książce o wirusie “Wuhan 400’’, który zagraża ludzkości. Mimo że nie miało to zapewne nic wspólnego z pandemią obecnych czasów, sama zbieżność faktów wydaje się niepokojąca i skłoniła czytelników do sięgnięcia po powieść spod pióra Deana Koontza. 

Zarys fabuły

Czy może być coś bardziej traumatycznego niż utrata dziecka? Przed rokiem w tragicznym wypadku zginął syn Tiny Evans. Kiedy kobiecie udało się pozbierać po stracie, w pokoju chłopca, na tablicy pojawiają się dwa słowa, które ponownie wywrócą życie Tiny do góry nogami „nie umarł”. Czy jakimś cudem może się to okazać prawdą? I jak niebezpieczne okaże się śledztwo, którego podejmie się zdesperowana matka? 

Moja opinia i przemyślenia

„Oczy ciemności” to thriller niebezpiecznie zbliżający się do pogranicza fantastyki. Historia łączy w sobie elementy obyczajowe i psychologiczne z tymi typowymi dla powieści akcji. Tytuł jest dobrze napisany i wciągający, przyjemnie się go czyta, ale zabrakło mu tych drobiazgów, które porywają czytelnika i sprawiają, że nie może oderwać się od lektury. Wynagradzają to jednak ciekawe zwroty akcji i dobrze poprowadzone psychologiczne analizy relacji międzyludzkich. 

Jest to jedna z wcześniejszych powieści Koontza i wyraźnie widać, jak bardzo poprawił się jego warsztat i zmienił sposób myślenia. Zawsze lubiłam obserwować rozwój umiejętności pisarzy i w tym przypadku wyraźnie go widać. Książka nie jest zła, ale nie jest też świetna. Do tego wiele jej brakuje. 

Mam jednak pewną uwagę. Jeżeli drogi Czytelniku liczysz na jakiś medyczny kryminał, to zdecydowanie nie sięgaj po „Oczy ciemności”. Wzmianka na temat wirusa, mimo że faktycznie temat pojawia się w fabule, może wprowadzić w błąd co do samego przebiegu akcji i tego, czym jest, a czym nie jest niedawno wznowiona powieść. 

Podsumowanie 

„Oczy ciemności” to przyjemna, ale nie porywająca lektura. Myślę jednak, że każdy, kto ma ochotę poznać początki przygody z pisaniem Koontza powinien książkę przeczytać. Tak samo zresztą, jak i „Rolanda” (pierwszy tom „Mrocznej Wieży”) spod pióra Stephena Kinga. To właśnie dzięki tym początkowym tytułom możemy obserwować, jak bardzo pisarze w przeciągu lat rozwinęli zarówno swoje warsztaty, jak i pomysły na przebieg wydarzeń i fabułę książek. Osobiście bardzo lubię ten proces obserwować. 

Dziękuję!

Przeczytaj również:

Rogi – Joe Hill