Nightbane – Alex Stern

Nightbane 

Po Lightlarku, który porwał czytelników dynamiczną akcją, klimatycznym światem i iskrzącym napięciem między bohaterami, moje oczekiwania wobec kontynuacji były ogromne. Nightbane to drugi tom serii i – jak to często bywa – tom przejściowy. Czy udało się utrzymać tempo i magię? Cóż… to zależy, którą stronę historii wybierzecie.

O czym jest książka?

Isla przeżyła piekło, przełamała klątwy, zdobyła koronę i… niekoniecznie wie, co z nią zrobić. Zamiast objąć obowiązki jako władczyni dwojga królestw, woli włóczyć się po wyspie, szukając zapomnienia w zakazanych miejscach i rozliczając się z przeszłością. W tle czają się nowe zagrożenia, tajemnice i spiski, a stara znajomość z Grimem – tajemniczym władcą Mrocznych – powraca w formie wspomnień i snów. Oro, złoty chłopiec i symbol porządku, też jest obecny, choć… niekoniecznie porywający.

Moja opinia i przemyślenia

Nightbane to książka pełna kontrastów. Z jednej strony – retrospekcje, wspomnienia i odkrywanie relacji Isli z Grimem są absolutnie wciągające. Te fragmenty mają wszystko to, co powinny mieć. Jest napięcie, jest chemia i niepewność. Grim – tajemniczy, niejednoznaczny, intrygujący – kradnie show za każdym razem, gdy pojawia się na stronie. To właśnie on napędza fabułę i sprawia, że nie sposób oderwać się od lektury.

Z drugiej strony mamy teraźniejszość. I tu… robi się nijako. Oro wypada blado – dosłownie i w przenośni – a działania Isli wydają się bardziej chaotyczne niż przemyślane. Rozdziały bywają krótkie, przeskoki między czasami zbyt gwałtowne, a cała opowieść momentami traci rytm. Dużo się dzieje, ale paradoksalnie – emocjonalnie dzieje się niewiele.

Książkę połyka się szybko, ale niekoniecznie zostaje ona w sercu na dłużej. Styl autorki, choć nadal lekki i przyjemny, momentami przytłacza zbytnią skrótowością – zanim na dobre wejdziemy w dany wątek, już przeskakujemy do kolejnego. Szkoda, bo potencjał był ogromny.

Podsumowanie

Nightbane to opowieść o dojrzewaniu, samotności i trudnych wyborach. Książka, która balansuje na granicy chaosu. Jeśli kochaliście Grima – ten tom Was nie zawiedzie. Jeśli liczyliście na wartką akcję i logiczny rozwój wydarzeń – możecie poczuć się lekko rozczarowani.

Czy sięgnę po kolejny tom? Oczywiście! Bo zakończenie wbija w fotel, a Grim… no cóż, jego historia zdecydowanie się jeszcze nie skończyła. Nightbane może nie dorównuje Lightlarkowi, ale mimo swoich potknięć, wciąż potrafi wciągnąć. Tylko pamiętajcie — serce to najbardziej nieprzewidywalny z graczy.

Przeczytaj również: 

Lightlark – Alex Aster