Legenda księżniczki Anastazji

Date
lis, 15, 2015

Legenda o księżniczce Anastazji już wielokrotnie była przenoszona na ekran. Anastazję grały między innymi takie gwiazdy, jak Amy Irving oraz Ingrid Bergman, która za rolę Anastazji otrzymała Oscara. Hollywood pokochało historię zaginionej księżniczki, która cudem ocalała z masakry w Jekaterynburgu…

k,NjA1MjUyMzEsODkxNzQw,f,Piekna_MaszkaW ciągu kilku lat po masakrze w Jekaterynburgu prawie osiemdziesiąt kobiet oznajmiło, że jest zaginioną księżniczką Anastazją. W szczególności historia jednej z samozwańczych Anastazji (tak nazywano te kobiety) legitymującej się jako Anna Andersen, wydawała się niesamowicie przekonywująca. Andersen znała bowiem wiele faktów z życia carskiej rodziny i podobnie, jak Anastazja, miała również zniekształconą lewą stopę. A wszystko zaczęło się w 1920 roku, kiedy pewien policjant w Berlinie wyciągnął z kanału topiącą się kobietę. Umieszczona w zakładzie psychiatrycznym uparcie twierdziła, że jest księżniczką Anastazją. Postanowiono, aby decyzję o ewentualnym pokrewieństwie podjęli żyjący członkowie rodziny carskiej. Do 1928 roku dwunastu krewnych Romanowych i kilku krewnych carycy Aleksandry nie uznało Anny Andersen za księżniczkę Anastazją. Nikt nie dawał wiary w jej historię, jakoby ocalił ją z masakry jeden z bolszewickich strażników, który później został jej kochankiem. Andersen oskarżona o bycie oszustką próbowała bronić się oraz udowodnić swoją tożsamość w książce „Jestem Anastazją”. Ostatecznie wszelkie wątpliwości rozwiały wreszcie badania genetyczne przeprowadzone w latach siedemdziesiątych, które wykluczyły jakiekolwiek pokrewieństwo Andersen z carską rodziną. Kim więc zatem była ta najsłynniejsza samozwańcza Anastazja? Była nią Franciszka Szankowska – robotnica z Polski….

Prawdziwa Anastazja nie mogła przeżyć masakry w Jekaterynburgu. Jednak czy na pewno? Prześledźmy jej historię od początku. Anastazja Nikołajewna Romanowa urodziła się w 1901 roku jako najmłodsza córka cara Rosji Mikołaja II i carycy rodzinaromanowowAleksandry Fiodorowny. Jej trzy starsze siostry oraz młodszy brat Aleksiej, który chorował na hemofilię, wychowywali się w atmosferze dość surowej dyscypliny i żelaznych zasad. Codziennie musieli wstawać o szóstej i brać zimną kąpiel, która miała ich zahartować. Dzieci jadły też skromne posiłki i musiały spać na niewygodnych łóżkach bez poduszek. Co ciekawe, Cesarzowa próbując uświadomić wartość pieniędzy dzieciom, dawała im skromne kieszonkowe – dwa funty miesięcznie, a te mogły za nie kupować perfumy czy inne drobiazgi. Wszystkie siostry były ze sobą bardzo zżyte, każda z nich posiadała tytuł „Wielkiej Księżnej”, a w sytuacjach publicznych tytułowane były „Wasza cesarska wysokość”. Dzieciństwo oraz młodość dzieci głównie spędzały w pałacu Peterhof, Livadii na Krymie, a także w Carskim Siole. Uczyły się arytmetyki, religii, historii, geografii oraz języków: francuskiego, angielskiego i oczywiście rosyjskiego. Niestety wybuch I wojny światowej całkowicie zmienił dotychczasowe życie carskiej rodziny…

Pod koniec 1916 roku nad carskim pałacem zbierały się czarne chmury. Wszyscy przeczuwali zbliżającą się burzę i wiszącą w powietrzu nieuchronną katastrofę. Po abdykacji Mikołaja II cała rodzina została osadzona w areszcie domowym w Pałacu Aleksandrowskim w Carskim Siole. Car zwrócił się o pomoc do swojego kuzyna – króla Anglii Jerzego V, z prośbą o azyl dla całej rodzinie carskiej. Jerzy V pod presją rządu odmówił udzielenia kuzynowi pomocy. W 1918 roku cała rodzina została przewieziona domalaanastazja Jekaterynburga. Tam – w nocy z 16 na 17 lipca, miała miejsce najsłynniejsza masakra w historii carskiej Rosji. Jakow Jurowski – szef tamtejszej policji bolszewickiej, kazał wszystkim wstać, ubrać się i zejść do jednego z pomieszczeń na parterze. Jurowski odczytał wyrok: „Skazuje się Mikołaja Romanowa i jego rodzinę na egzekucję poprzez rozstrzelanie(…)”. Zaszokowany car zdążył powiedzieć tylko: „Co… Co…?”. I sekundę później zmarł od strzału w głowę, który padł z pistoletu Jurowskiego. Zaczęła się prawdziwa rzeź… oficerowie wymierzyli swoje pistolety w pozostałych członków rodziny. Córki cara miały wszyte w swe gorsety szlachetne kamienie i biżuterię, stąd kule odbijały się od ich ciał, a oficerowie zaczęli dobijać je bagnetami. Małego Aleksego zabito, kiedy wyciągał rękę do ojca. Pozostała służba: pokojówka Anna Demidowa, doktor Eugeniusz Botkin, lokaj Trupp oraz kucharz Charitonow wykrwawili się na śmierć… Wszystkie ciała wrzucono do ciężarówki, a następnie wywieziono je do opuszczonej kopalni za miastem. Ciała rozkawałkowano, oblano kwasem i wrzucono do kopalnianego szybu. Gdy po latach wreszcie rozkopano szyb kopalni, znaleziono tylko odcięty żeński palec i szczątki psa. Co zatem stało się z ciałami ofiar i czy rzeczywiście udało się przeżyć Anastazji?

Dopiero w 1991 roku odkryto masowy grób w pobliżu Jekaterynburga. Badania genetyczne potwierdziły, że szczątki należą do ofiar masakry w Jekaterynburgu. Nie znaleziono jednak szczątek Aleksieja oraz jednej z jego sióstr – Anastazji bądź Marii. Czyżby jednak legenda Anastazji i jej cudownego ocalenia okazała się prawdziwa? W 2008 roku rosyjscy naukowcy ogłosił, że zwęglone szczątki chłopca i młodej kobiety znalezione w pobliżu Jekaterynburga po przeprowadzonych badaniach genetycznych ponad wszelką wątpliwość należą do Aleksiej i jednej z jego sióstr. Zatem odnalezienie wszystkich szczątek rodziny carskiej rozwiązało wszelkie wątpliwości i potwierdziło bolesną prawdę – wszyscy zginęli w masakrze w Jekaterynburgu. Nikt nie przeżył, a legenda o cudownie ocalałej księżniczce Anastazji, choć piękna i baśniowa, jest niestety tylko legendą…

Autor: Renata Chaczko

15 listopada 2015

Vicky

Trochę nieśmiała, zawsze odrobinę rozkojarzona i najczęściej w czymś głęboko zaczytana. Kocha fantastykę i kulturę Japonii. Z zamiłowaniem tworzy opowiadania i irytuje otaczających ją ludzi. Oprócz bloga (przez zupełny przypadek) prowadzi portale PapieroweMotyle, DuzeKa oraz Secretum. Ps. Nie zapomnij zostawić swojego linka w komentarzu, żebym również mogła odwiedzić Twoją stronę!

Leave a comment

Ostatnie Recenzje

Bałtyk, przewodnik dla dużych i małych

Dobble

Kasane ♥ TOMY #05 – #07

Not Cinderella’s Type

Najpopularniejsze Opowiadania


  • Pieśń Księżyca

    Pieśń Księżyca

    Na niebie jasno świeciło słońce. Nie zasnuwały go żadne chmury, dzięki czemu widać było aż pięć z siedmiu księżyców Dareshi. Niewielu śmiałków zapuszczało się tak …Czytaj dalej »
  • Akademia

    Akademia

    Nie miałam ochoty tu być. Nigdy nie chciałam znaleźć się w tej szkole, ale mój ojciec miał na ten temat inne zdanie. Akademia wojskowa, według …Czytaj dalej »
  • Black & White

    Black & White

    Nastały ciężkie czasy. Z powodu globalnego ochłodzenia, które rozpoczęło się około 2030 roku ludzie zaczęli głodować. Na Ziemi wyczerpało się większość źródeł energii. W 2045 …Czytaj dalej »
  • Kropla Łez

    Kropla Łez

    Siedziałam skulona na podłodze, w rogu pokoju. Plecami opierałam się o zimną ścianę. Czułam się tak cholernie samotna, jak nigdy dotąd. Przez całe swoje życie …Czytaj dalej »
  • Broken Visions

    Broken Visions

    Zbliżała się wiosna, czas kwitnących wiśni, ale w tym roku było wyjątkowo chłodno i deszczowo. Sayuri odnosiła wrażenie, że to najgorszy dzień jej życia. Właściwie, …Czytaj dalej »
  • Jak w Bajce

    Jak w Bajce

    Stałam przed budynkiem mojej nowej szkoły. Był środek marca, a ja dopiero teraz miałam zacząć drugi semestr. Liceum imienia świętego Franciszka samo w sobie nie …Czytaj dalej »
  • Deja Vu

    Deja Vu

    Rozdział I Czuł jej strach. Wiedział, że to jego się bała. Dobrze. Tak właśnie powinno być. Siedziała na otomanie, w białej, sięgającej ziemi, koszuli nocnej. …Czytaj dalej »