Instytut

Nie jestem fanką twórczości Stephena Kinga. Nie twierdzę jednak również, że nie lubię jego książek. Po prostu nie sięgam bez zastanowienia po każdą kolejną powieść, która ukaże się spod jego pióra. Uwielbiam chociażby serię „Mroczna Wieża” albo powieść „Carrie”. Najbardziej cenię pisarza za jego nieprzewidywalność. Nigdy nie wiadomo czy dana historia skończy się źle, dobrze, czy też zakończenie utonie w zupełnym chaosie. Zarys fabuły Instytutu jednak od razu do mnie przemówił i już po samej lekturze opisu wiedziałam, że na pewno sięgnę po ten tytuł. Czytając moją opinię dowiecie się, czy uważam, że było warto.

Zarys fabuły

Nastoletni Luke Ellis, geniusz o nadnaturalnych zdolnościach, zostaje porwany przez pracowników pełnego tajemnic instytutu badawczego. Wraz z nim w ośrodku przebywają również inne dzieci. Mimo sprzedawanej im propagandy, żadne z nich nie ma wątpliwości, że w Instytucie nie czeka na nie nic dobrego i muszą się z niego w jakiś sposób wydostać. Czy jednak jest na to jakakolwiek szansa?

Usiadł, rozejrzał się i w pierwszej chwili pomyślał, że to kolejny sen. Był w swoim pokoju – ta sama niebieska tapeta, te same plakaty, to samo biurko z pucharem Małej Ligi Baseballowej na blacie… Ale gdzie się podziało okno? Okno wychodzące na dom Rolfa zniknęło. 

Moja opinia i przemyślenia

Nie pomyliłam się. „Instytut” zdecydowanie jest książką dla mnie. To niezwykle wciągająca, wielowątkowa fantastyka, podczas której lektury nie sposób się nudzić. Podoba mi się również fakt, że Stephen King, zamiast czerpać pomysły od innych, potrafi wykorzystać swoje własne, użyte we wcześniejszych dziełach, jednocześnie nadając im oryginalny wydźwięk i jakiś powiew świeżości. 

Książka jest dość opasła, liczy sobie ponad sześćset pięćdziesiąt stron. Dzieje się tak dlatego, że Autor przedstawia czytelnikowi każdego z bohaterów, nie pomijając żadnych szczegółów z jego życia. Podczas lektury bez trudu możemy zrozumieć zachowania poszczególnych postaci, ich czyny i motywacje. Fabuła powieści nie toczy się tylko wokół Luka jak w młodzieżówkach. Obejmuje również wielu innych, intrygujących bohaterów. 

Akcja powieści rozkręca się niezwykle powoli, ale bez dłużyzn. Nie jest to jednak horror w typowym tego słowa znaczeniu, czym wierni czytelnicy Stephena Kinga mogą być nieco zawiedzeni. Fabuła tej historii ociera się o zupełnie inne sprawy i porusza wiele społecznych kwestii. Mimo wszystko jednak książka niezwykle wciąga, a sławny pisarz po raz kolejny pokazuje, jak doskonale włada słowem pisanym. 

Podsumowanie

„Instytut” to powieść ciekawa i niezwykle wciągająca. Czyta się ją szybko i lekko, jednak podczas lektury zastanawiając się nad wieloma różnymi poruszanymi w treści sprawami. Szczerze przyznam, że to właśnie taki Stephen King, jakiego najbardziej lubię, ale należę do tego niewielkiego grona osób, które po skończonej książce nie chcą się bać. „Instytut” zmusza do myślenia, ale z pewnością nie wywołuje uczucia strachu i ja akurat z tego faktu jestem niezwykle zadowolona. Książkę polecam wszystkim wielbicielom powieści z nutami fantastyki. Zdecydowanie warto ją przeczytać.  

Dziękuję!

Przeczytaj również:

Kirke – Madeline Miller