Icebreaker – Grace Hannah

Icebreaker

Kiedy widzę opis „fenomen Tiktoka”, albo „popularna powieść z Wattpada” od razu włącza mi się lampka ostrzegawcza. Takie książki rzadko kiedy okazują się dobre. Niestety tak stało się również i tym razem, w przypadku romantycznej historii o łyżwiarce, noszącej zgrabny tytuł „Icebreaker”, której, pomimo sygnałów ostrzegawczych, postanowiłam dać szansę. 

Zarys fabuły 

Anastasia jest wytrwałą łyżwiarką figurową, poświęcającą swoje życie dla sportu już od najmłodszych lat. Natomiast Nathan, będący kapitanem drużyny hokejowej „Tytanów”, również z oddaniem podchodzi do swojej dyscypliny. Los jednak stawia ich przed koniecznością współpracy, kiedy awaria lodowiska zmusza obie drużyny do dzielenia tej samej przestrzeni i tak zaczyna się wątek od nienawiści do miłości.

Moja opinia i przemyślenia

„Icebreaker” to powieść o Anastasii Allen i Nathanie Hawkinsie, dwóch zawziętych sportowcach, której lektura nastręczała mi sprzecznych uczuć. Mimo ogromnego potencjału książka, moim zdaniem, nie spełnia wszystkich oczekiwań. Zauważyłam, że choć akcja powieści rozgrywa się w świecie sportu, sport sam w sobie jest w niej mocno zaniedbany. Brakuje tu opisów treningów, a mecze i zawody są jedynie pobieżnie wspominane. Zamiast tego dużą część fabuły zajmują sceny imprez i zbliżeń, co na pewno nie przemówi do czytelników, którzy przecież nie po taki rodzaj lektury sięgali. Niemniej jednak, na pewno znajdą się czytelniczki, którym uda się odnaleźć pewien rodzaj pikantnego smaczku. Chociaż osobiście uważam, że sportowcy, którzy marzą o dalszej świetlanej karierze, ale swoje życie skupiają wokół zakrapianych imprez są naprawdę mało wiarygodni.

Relacja między głównymi bohaterami wydała mi się niejasna. Związek Anastasii i Nathana, początkowo pełen wrogości, zaskakująco szybko przeistacza się w głęboką miłość, a cała ta transformacja odbywa się bez głębszego tła i wyjaśnienia. Również postacie poboczne pojawiają się i znikają z fabuły w sposób chaotyczny, pozostawiając wiele pytań bez odpowiedzi. Ponadto, w „Icebreaker” poruszone zostały kwestie zaburzeń odżywiania, toksycznych relacji i konieczności brania udziału w terapii. Mimo że stanowią one wartościowy materiał do refleksji, to moim zdaniem one również zostały wprowadzone w sposób zbyt powierzchowny i niekonsekwentny.

Podsumowanie

„Icebreaker” to moim zdaniem powieść z dużym potencjałem, który niestety zupełnie nie został wykorzystany. Choć niektórzy czytelnicy mogą znaleźć w opowiedzianej historii wiele emocji i dynamiczną akcję, ja osobiście nie mogłam przejść obojętnie obok jej wad strukturalnych i fabularnych, które nie pozwoliły mi w pełni cieszyć się lekturą. W rezultacie, jest to książka, która prawdopodobnie, choć stanowi przyjemną rozrywkę, szybko zostanie zapomniana.

Dziękuję!

Przeczytaj również:

Siedem razy eks – Lucy Vine