Gwiazdka dookoła świata: Indie

Ponieważ już od jakiegoś czasu jestem w świątecznym nastroju, w tym roku postanowiłam zacząć nowy cykl: „Gwiazdka dookoła świata”. Ogromnie zaciekawiły mnie nieznane mi dotąd zwyczaje przeróżnych państw. 

W porównaniu do innych świąt religijnych w Indiach Boże Narodzenie jest dość małym festiwalem. Dzieje się tak ze względu na liczbę osób, które są wyznania chrześcijańskiego (około 2,3%). Populacja Indii wynosi ponad 1 miliard, więc w Indiach jest ponad 25 milionów chrześcijan!

Jedna z największych hinduskich wspólnot chrześcijańskich znajduje się w Bombaju. Wielu chrześcijan w Bombaju jest wyznania rzymsko-katolickiego. W najmniejszym regionie Indii, Goa, który znajduje się na zachodzie kraju, około 26% populacji to chrześcijanie. Wielu chrześcijan z Bombaju pochodzi lub ma korzenie w Goa. Stany Manipur, Meghalaya, Nagaland i Mizoram (wszystkie na wschodzie Indii) mają również dużą populację chrześcijan.

Msza o północy, u nas zwana pasterką, jest bardzo ważna dla chrześcijan w Indiach, zwłaszcza dla tych wyznania rzymsko-katolickiego. Wybierają się na nią całymi rodzinami. Dopiero po niej odbywa się wielka uczta różnych przysmaków (głównie doprawionych curry) oraz dawanie i otrzymywanie prezentów. Na potrzeby wigilijnej mszy kościoły w Indiach są ozdabiane kwiatami i świecami. 

W Indiach mówi się w wielu różnych językach. W Hindi „Wesołych Świąt” to Śubh krisamas” (शुभ क्रिसमस); w Urdu „krismas mubarak” (کرسمس); w sanskrycie to “Krismasasya shubhkaamnaa”; w gudżarati to “Anandi Natal” lub “Khushi Natal” (આનંદી નાતાલ); w języku bengalskim “shubho bôṛodin” (শুভ বড়দিন); w języku tamilskim jest to “kiṟistumas vāttuttka” (கிறிஸ்துமஸ் வாழ்த்துக்கள்); w Konkani to “Khushal Borit Natala”; w kannada jest to “kris mas habbada shubhaashayagalu” (ಕ್ರಿಸ್ ಮಸ್ ಹಬ್ಬದ ಶುಭಾಷಯಗಳು); w Mizo jest to “Krismas Chibai”; w Marathi jest to “Śubh Natah” (शुभ नाताळ); w pendżabskim jest to “karisama te nawāṃ sāla khušayāṃwālā hewe” (ਕਰਿਸਮ ਤੇ ਨਵਾੰ ਸਾਲ ਖੁਸ਼ਿਯਾੰਵਾਲਾ ਹੋਵੇ); w języku malajalam brzmi “Boże Narodzenie inte mangalaashamsakal”; w telugu to “Christmas Subhakankshalu”, aw Shindi to “Christmas jun wadhayun”.

Zamiast tradycyjnych choinek, ozdabia się bananowce lub drzewa mango (lub dowolne drzewo, które da się ozdobić!). Czasami ludzie używają liści mango do dekoracji swoich domów.

W południowych Indiach chrześcijanie często umieszczają na płaskich dachach swoich domów małe, olejne, gliniane lampy, aby pokazać sąsiadom, że Jezus jest światłością świata.

Chrześcijanie w Goa uwielbiają świętować Boże Narodzenie! Goa przyjęło wiele “zachodnich” zwyczajów w ramach świąt Bożego Narodzenia, prawdopodobnie dlatego, że ma historyczne powiązania z Portugalią. Większość chrześcijan w Goa jest wyznania rzymsko-katolickiego. Jego mieszkańcy lubią kolędować, śpiewając swoim sąsiadom już na około tydzień przed Bożym Narodzeniem. Choinki są tam również bardzo popularne, podobnie jak bogaty w owoce “tradycyjny” tort świąteczny! Podczas Bożego Narodzenia spożywa się również wiele lokalnych słodyczy. Do ulubionych należą neureos (małe ciasteczka nadziewane suchymi owocami i kokosem, a później smażone) i dodol (jak toffi z kokosem i orzeszkami nerkowca). Słodkości często są częścią “consuada”, zwyczaju, zgodnie z którym ludzie robią własnoręcznie słodycze przed świętami Bożego Narodzenia i przekazują je swoim przyjaciołom i sąsiadom. Większość chrześcijańskich rodzin posiada również szopkę z figurkami z gliny.

W wigilię Bożego Narodzenia chrześcijanie w Goa bawią się w towarzystwie gigantycznych papierowych latarni w kształcie gwiazd, które fruwają między domami, tak aby gwiazdy unosiły się nad tobą, gdy idziesz drogą. Główny świąteczny posiłek spożywany jest tak jak w Polsce w Wigilię, ale jest typowo “zachodni” z popularnym pieczonym indykiem lub kurczakiem. Po posiłku chrześcijanie udają się do kościoła na pasterkę. Po nabożeństwie dzwonią kościelne dzwony, aby ogłosić, że nadszedł dzień Bożego Narodzenia. Wielu chrześcijan z Goa również obchodzi Święto Trzech Króli i pamięta Mędrców odwiedzających Jezusa.

Chrześcijanie w Bombaju zapożyczyli wiele świątecznych tradycji z Goa, w tym lampiony i szopki (mieszkańcy konkurują ze sobą o najładniejszą szopkę).

W północno-zachodnich Indiach, plemienni chrześcijanie ludu bhilskiego, mają niezwykle ciekawy zwyczaj. Wychodzą noc po nocy przez cały tydzień w okolicach Bożego Narodzenia, aby śpiewać kolędy przez całą noc. Chodzą do okolicznych wiosek, śpiewając ludziom i opowiadając historię świąt.

W południowo-zachodnich Indiach, w stanie Kerala, gdzie 22% 33-milionowej populacji w regionie to chrześcijanie, Boże Narodzenie jest naprawdę ważnym wydarzeniem. Tradycyjni katolicy poszczą od 1 do 24 grudnia – aż do pasterki. Każdy dom zostaje ozdobiony Gwiazdą Betlejemską. Na początku sezonu Bożego Narodzenia prawie wszystkie stacjonarne sklepy są wypełnione nowymi gwiazdami. Mieszkańcy stawiają szopki w swoich domach i kościołach.

W Indiach Mikołaj (lub Ojciec Świąt) dostarcza prezenty dzieciom z konia i wózka. W języku hindi znany jest jako “Christmas Baba”, “Baba Christmas” w języku urdu (co dosłownie znaczy Ojciec Świat); “Christmas Thaathaa” w języku tamilskim i “Christmas Thatha” w języku telugu (obydwa oznaczają starego człowieka); oraz “Natal Bua” (Staruszek Bożego Narodzenia) w Marathi. W stanie Kerala znany jest jako “Świąteczny Papa”.

źródło: whychristmas.com