Freyja Fałszywy książę 

Fantastyka to zdecydowanie mój ulubiony gatunek literacki. Z mangami jednak bywa różnie. Nigdy nie wiem, który tytuł przypadnie mi do gustu, a który jednak nieco mniej i to niezależnie od gatunku. Seria „Freyja Fałszywy książę” to jednak prawdziwy majstersztyk, który łączy w sobie wszystkie ukochane przeze mnie elementy, tworząc w ten sposób mangę idealnie trafiającą w mój gust. 

Zarys fabuły

Szesnastoletnia Freyja to żyjąca w niewielkiej, górskiej wiosce dziewczyna, która, mimo że życie nie szczędzi jej smutków, stara się być pozytywnie nastawiona do świata. Poznajemy ją w momencie, gdy po trzech latach nieobecności odwiedzają ją i jej chorą mamę starsi, przybrani bracia. Młodzieńcy służą w królewskiej gwardii u boku księcia Edvarda, który jest ostatnią nadzieją na to, że niewielkie Królestwo Tyru nie ugnie się przed podbijającym wszystkie okoliczne ziemie mocarstwem. Starszy z braci, Aaron, jest czarnym rycerzem i służy u boku samego księcia, młodszy, Alexis, został podrzędnym gwardzistą. Obydwaj twierdzą, że rodzinną wioskę odwiedzają bez szczególnego powodu, szybko jednak okazuje się, jak ważną otrzymali misję. Książę Edvard, drobny, ale silny chłopiec o niewieściej urodzie został otruty, a jedyną nadzieją Królestwa jest znalezienie jego sobowtóra, którym okazuje się ich młodsza siostra, Freyja. Mimo powierzonego Aaronowi i Alexisowi zadania przywiezienia jej do stolicy żaden z nich nie zamierza go wykonać, bojąc się, że zastępując księcia, dziewczyna znajdzie się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. 

Strona wizualna

Patrząc na obwolutę mangi, byłam przekonana, że kreska mi się nie spodoba, w środku jednak czekało na mnie miłe zaskoczenie. Ishihara Keiko to świetna mangaka, która jest mistrzynią zarówno dynamicznych scen, jak i takich bardziej zbliżających jej mangę do gatunku shoujo. Na marginesach mangi od czasu do czasu można poczytać, co sprawiało jej największe problemy i jak długo ćwiczyła, by rysowane przez nią postacie spełniały nie tylko jej własne wymagania, ale także oczekiwania wydawcy i oczywiście czytelników. Efekt końcowy jest idealny! 

Moja opinia i przemyślenia

Jaka ta historia była dobra! Gdy zaczęłam czytać pierwszy tomik, nie oderwałam się aż do ostatnich stron szóstego, a teraz z niecierpliwością czekam na możliwość poznania kolejnych. „Freyja Fałszywy książę” to doskonałe, brawurowe fantasy z dużą dawką uroczych elementów. Zdecydowanie jednak nie jest to również przesłodzona historia dla nastolatek. Wręcz przeciwnie. Bohaterom bez przerwy grozi niebezpieczeństwo, a czytelnik nie ma pojęcia czy któraś z postaci na kolejnej stronie nie zostanie zabita. Ishihara Keiko stworzyła mroczne i brutalne realia, w których dbająca o innych, zawsze pozytywnie nastawiona Freyja poradzi sobie… albo i nie. Szybko okazuje się, że nie zawsze będzie mogła liczyć na wsparcie otaczających ją przyjaciół. 

Podsumowanie

„Freyja Fałszywy książę” to właśnie ten typ fantastyki, którą kocham najbardziej. Wciągająca fabuła, wartka akcja i doskonale zarysowani bohaterowie. Jest strasznie, jest brutalnie, ale przez te wszystkie mroczne sceny przebijają się też promyki światła, humorystyczne i pełne uroku elementy. Ta manga ma wszystko to, czego tylko mogłam sobie zażyczyć od niesamowitej przygody w świecie fantasy. Polecam z całego serca! Zdecydowanie warto po nią sięgnąć. 

Dziękuję!

Przeczytaj również:

Sekret panny Watanuki – Ema Toyama ♥ tomy #01 – #06