Dawca – Lois Lowry

Date
wrz, 15, 2014

dawca_ksiazka_poprCzasami nasze życie wydaje się nam pozbawione barw. Co jednak, gdyby takie stało się naprawdę? Gdyby świat pozbawiony był kolorów i… uczuć. Czy wówczas ludzie nie zostaliby jedynie pustymi skorupami – cząstką egzystencji, którą byli niegdyś? Taki smutny świat prezentuje nam Lois Lowry w swojej powieści noszącej tytuł “Dawca”.

Jonasz jest mieszkańcem jednego z wielu takich samych osiedli. To zamknięte społeczności, które bez protestów przestrzegają setek drobnych przepisów. Każdy mieszkaniec osiedla wykonuje powierzoną mu pracę. Małżonkowie są przydzielani sobie nawzajem przez specjalną komisję, która bierze pod uwagę wszystkie ich cechy osobowości, dobierając ludzi w taki sposób, by dobrze im się ze sobą żyło. Każda para może przysposobić sobie dwójkę dzieci – one również są im przydzielane. Osoby, które nie pasują do społeczeństwa są “zwalniane”, niewielu jednak zdaje sobie sprawę z czym to tak naprawdę się wiąże. Z pewnością nie Jonasz – chłopiec, który widzi więcej niż inni. Jako jedyny zaczyna dostrzegać kolory.

Choć w narracji trzecioosobowej, świat przedstawiony został z punktu widzenia dwunastoletniego Jonasza. Poznajemy jego uczucia oraz punkt widzenia. To na jego przykładzie dowiadujemy się szczegółów na temat życia w osiedlu. Szczegóły przekazywane są czytelnikowi bardzo powoli, także z niewielkich elementów musi złożyć sobie całą układankę. Powieść napisana jest w lekkim stylu. Tekst czyta się szybko, a w fabułę bez trudu można się wciągnąć.

Historia jest smutna i przejmująca. Właściwie ciężko ocenić działania osób, które doprowadziły do zaistniałej sytuacji. Myślę, że ci, którzy doświadczyli w życiu wiele cierpienia, chętnie poszliby na taki układ – spokojne życie w zamian za pozbawienie wszystkich wyższych uczuć. To co wydaje się nam przerażające dla bohaterów książki było codziennością. W “Dawcy” został przedstawiony bardzo smutny świat, ale i nasz nie jest wiele weselszy. Jest dokładnie taki jak we wspomnieniach, które otrzymywał Jonasz.

Zakończenie powieści jest dość enigmatyczne. Właściwie nie do końca wiadomo co się wydarzyło, choć ja jako pesymistka odebrałam je jako bliźniaczo podobne do tego z “Dziewczynki z zapałkami”. Książkę skończyłam czytać, ale smutek pozostaje ze mną nadal. Pozostają jednak również pozytywne elementy powieści. I oczywiście wspomnienia. Bardzo dużo moich własnych (i nie tylko) wspomnień, które w każdej chwili mogę przywołać, nawet gdy już nieco wyblakną.

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję wydawnictwu Galeria Książki

galeriaksiazki

Vicky

Trochę nieśmiała, zawsze odrobinę rozkojarzona i najczęściej w czymś głęboko zaczytana. Kocha fantastykę i kulturę Japonii. Z zamiłowaniem tworzy opowiadania i irytuje otaczających ją ludzi. Oprócz bloga (przez zupełny przypadek) prowadzi portale PapieroweMotyle, DuzeKa oraz Secretum. Ps. Nie zapomnij zostawić swojego linka w komentarzu, żebym również mogła odwiedzić Twoją stronę!

4 komentarze

  1. Odpowiedz

    Edyta

    15 września 2014

    Piękna i mądra opowieść. Czekam na listopad i kontynuację.

  2. Odpowiedz

    Karolina K.

    15 września 2014

    Bardzo ciekawa książka. Przynajmniej taka się wydaje. Co do światu bez uczuć, to przypomniało mi się Delirium Lauren Oliver.
    Książkę zapisuję do ‘chcę przeczytać’.
    Pozdrawiam

  3. Odpowiedz

    Cassin

    15 września 2014

    Czytałam w 2011 roku i obejrzenie ekranizacji troszkę przypomniało mi fabułę. Dobrze, że przy tej okazji wydawnictwo wreszcie zabrało się za wydanie następnego tomu tej serii.

  4. Odpowiedz

    Zjadam Skarpety

    15 września 2014

    Oglądałam już ekranizację i nieco żałuję, bo wolę najpierw poznać książkę, ale mam ją w planach. 🙂

Leave a comment

Najnowsze Patronaty


  • nevermore
  • Fragile Heart
  • Wiedźmy Kijowa

Ostatnie Recenzje

Największy blef to jedna z najbardziej udanych książek o pokerze

Dobble

Yuri to moja praca! ♥ TOMY #01 – #02

Not Cinderella’s Type

Najpopularniejsze Opowiadania


  • Córka Demona

    Córka Demona

    Gabriela nie bawiła się dobrze. Wieczór okazał się kompletną porażką. Jarek z którym tutaj przyszła pewnie teraz wymiotował gdzieś w kącie. Czemu właściwie się z …Czytaj dalej »
  • Akademia

    Akademia

    Nie miałam ochoty tu być. Nigdy nie chciałam znaleźć się w tej szkole, ale mój ojciec miał na ten temat inne zdanie. Akademia wojskowa, według …Czytaj dalej »
  • Black & White

    Black & White

    Nastały ciężkie czasy. Z powodu globalnego ochłodzenia, które rozpoczęło się około 2030 roku ludzie zaczęli głodować. Na Ziemi wyczerpało się większość źródeł energii. W 2045 …Czytaj dalej »
  • Pieśń Księżyca

    Pieśń Księżyca

    Na niebie jasno świeciło słońce. Nie zasnuwały go żadne chmury, dzięki czemu widać było aż pięć z siedmiu księżyców Dareshi. Niewielu śmiałków zapuszczało się tak …Czytaj dalej »
  • Muzyka Duszy

    Muzyka Duszy

    Królestwo Hanaji Dannae wtuliła twarz w dłonie cicho łkając. Złote włosy, które sięgały jej niemal bioder, falistą kaskadą opadały teraz na skuloną postać, niczym kurtyna …Czytaj dalej »
  • Kropla Łez

    Kropla Łez

    Siedziałam skulona na podłodze, w rogu pokoju. Plecami opierałam się o zimną ścianę. Czułam się tak cholernie samotna, jak nigdy dotąd. Przez całe swoje życie …Czytaj dalej »
  • Jak w Bajce

    Jak w Bajce

    Stałam przed budynkiem mojej nowej szkoły. Był środek marca, a ja dopiero teraz miałam zacząć drugi semestr. Liceum imienia świętego Franciszka samo w sobie nie …Czytaj dalej »