Zapewne wszyscy mamy jakieś ciepłe i miłe wspomnienia z dzieciństwa, zdarzały nam się w życiu pełne humoru momenty, czasami było smutno, innym razem świat wydawał się pełen przygód. Nie każdy jednak jest w stanie opisać swoje przeżycia w powieści, do tego, żeby zrobić to tak dobrze jak Marcel Pagnol, trzeba mieć pełną barw wyobraźnię i niesamowitą, szczegółową pamięć.
Książka „Czas tajemnic” zawiera nowe przygody młodego Marcela, bohatera tytułów „Chwała mojego ojca” i „Zamek mojej matki”. Jest dobrze napisana i pełna ciepła, choć niestety momentami się dłuży. Wraz z nim przenosimy się do słonecznej Prowansji. Autor w niesamowity, pełen uroku sposób opisuje przyrodę, wydarzenia oraz znajdujących się w jego pamięci ludzi. Akcja powieści ciągnie się od wspólnych zabaw z najlepszym przyjacielem, poprzez pierwszą niezbyt szczęśliwą miłość, aż do roku szkolnego, gdzie Marcel poznaje wiele nowych, ciekawych osób. Wyraźnie widać następujące w chłopcu i całym jego świecie przemiany.
Marcel Pagnol jest francuskim dramaturgiem, prozaikiem oraz reżyserem filmowym i teatralnym. Urodził się w 1895 roku w Aubagne, w południowej Francji niedaleko Marsylii, a zmarł w 1974 roku w Paryżu. Pochowany został na cmentarzu komunalnym w La Treille, obok rodziców, braci i żony. Pierwszą sztukę napisał już w wieku piętnastu lat. Seria książek „Chwała mojego ojca”, „Zamek mojej matki”, „Czas tajemnic” oraz „Żona piekarza” to jego dzieła autobiograficzne.
Powieść pisana jest w narracji pierwszoosobowej z punktu widzenia dziecka. Świat z perspektywy młodego chłopca jest zarazem pełen przygód, zabaw, niezwykłych tajemnic, przyjaźni, różnych rodzajów miłości jak i problemów dorastania. Choć ciekawa i poruszająca, to jednak książka w dalszym ciągu przedstawia po prostu życie. Niestety autobiografia skonstruowana jest w ten sposób, że części trzeba czytać po kolei, inaczej bardzo łatwo pogubić się w osobach i wydarzeniach.
Kunszt pisarski Marcela Pagnola jest niepodważalnie znakomity. Książka napisana została przystępnym i łatwym w odbiorze językiem, a jednocześnie jest pełna przepięknych, ciepłych scen. Duża czcionka, 365 stron, ładne wydanie – okładka co prawda broszurowa, ale ze skrzydełkami, dzięki czemu nie zaginają się rogi. Z przodu zawarta została informacja o autorze, z tyłu o pozostałych tomach autobiografii. Szata graficzna bardzo fajna – przypomina rysunek dziecka. Tłumaczenie dobre, błędów korektorskich nie zauważyłam. Wydawnictwo Esprit jak zwykle się spisało, mimo, że książek czytam sporo, to chyba jeszcze nigdy nie miałam im nic do zarzucenia.
„Czas tajemnic” to z pewnością pozycja godna uwagi. Może służyć za bezinteresownego pocieszyciela na dłużące się, ciemne i nieprzyjemne, zimowe wieczory. Choć nie należy do książek porywających, to jednak gdzieś w środku w człowieku wywołuje miłe ciepło. Stanowi bardzo przyjemne oderwanie się od szarej codzienności.
Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję portalowi Dużeka.
