Bitter Sweet / Remember & forget

Angielskie kieszonkowce „Bitter Sweet” oraz „Remember & forget” to gry karciane do nauki angielskich czasowników i przymiotników, które ułatwiają zapamiętywanie słówek poprzez zabawę.

[stextbox id=”custom” caption=”Szczegółowe informacje” bwidth=”2″ color=”A13030″ ccolor=”800000″ bcolor=”A80000″ bgcolor=”FFC2E4″ cbgcolor=”FFCFDB” bgcolorto=”FFA3D4″ cbgcolorto=”FF96AF” mleft=”10″ mright=”10″ mtop=”10″ mbottom=”10″ image=”null”]

wiek: 9+

liczba graczy: 2-8 osób

czas gry: około 20 minut

[/stextbox]

Każde z pudełek zawiera talię kart, instrukcję do czterech gier oraz niewielki słowniczek sparowanych pojęć (na przykład: to allow – pozwalać / to forbid – zabraniać). Na kartach będą się one różniły również kolorami napisów. Talie ozdobione są stonowanymi rysunkami, zazwyczaj stworzonymi w technice kolażu. Mnie osobiście nieodzownie kojarzą się one z tworzonymi przez uczniów w różnego rodzaju zeszytach i dziennikach pracami.

Twórcy angielskich kieszonkowców dla swoich talii zaproponowali cztery różne gry. Pierwsza z nich to doskonale wszystkim znane „Memory“, których nie będę opisywała, gdyż nie sądzę, żeby istniała taka potrzeba.

Druga nosi tytuł „Merry-go-round” lub w polskim tłumaczeniu „Karuzela”. W zależności od liczby graczy rozdajemy odpowiednią ilość kart. Gracze układają je w wachlarzu i biorą do ręki, nie pokazując przeciwnikom. Jednocześnie wybierają po jednej karcie, którą uznają za niepotrzebną i przekazują ją następnej osobie. Grę wygrywa gracz, który jako pierwszy zdobędzie dwie pary.

Następnym pomysłem jest „Flip-flop” lub w wolnym tłumaczeniu „Klapek”. Rozgrywka jest dynamiczna, a wygrana w dużej mierze zależy od spostrzegawczości oraz szybkości reakcji. Gracze otrzymują zakryte karty i po jednej wykładają na stół. Jeżeli ktoś dostrzeże parę musi położyć na niej rękę. Pierwsza osoba, która to zrobi zgarnia parę. Wygrywa gracz, który zbierze ich najwięcej.

Ostatnią propozycją jest „Dodger” (w tłumaczeniu „Szachraj”), który w rzeczywistości jest po prostu naszym standardowym „Piotrusiem”. Różnica jest taka, że postacie z bajek zastąpione zostały angielskimi słówkami.

Gry „Bitter Sweet” i „Remember & forget” są do siebie bliźniaczo podobne i wydaje mi się, że tak na dobrą sprawę karty można by połączyć w jedną większą talię ze sporym wyborem różnych słówek. Oczywiście musiałaby to być wersja dla naprawdę zaawansowanych graczy (dzieci, które jeszcze zbyt dobrze nie znają angielskiego mogłyby się pogubić i im lepiej stopniować ilość kart).

Nauka poprzez zabawę to zawsze dobry i sprawdzony pomysł. Tak jest i tym razem, bo kto nie zapamięta odpowiednich, przeciwstawnych par, chociażby tylko po to, żeby wygrać współzawodnictwo w popularne „Memory”? Myślę, że angielskie kieszonkowce wydawnictwa Edgard to naprawdę udany, niezwykle ciekawy projekt.

Dla kogo nadaje się gra? Moim zdaniem dla dzieci w wieku szkolnym (również dla tych nieco młodszych niż sugeruje opakowanie) oraz dla dorosłych, którzy pragną nieco odświeżyć sobie znajomość języka.

„Bitter Sweet” oraz „Remember & forget” to pomysłowe, dobrze zrobione gry edukacyjne, które pomogą przy nauce języka angielskiego. Nadają się zarówno dla młodszych jak i starszych graczy, a ich cena jest niezwykle przystępna. Polecam, bo to naprawdę dobra inwestycja, której żaden rodzic nie będzie żałował!

Dziękuję!