Zawód wiedźma – Olga Gromyko

Po dziewięciu latach wyczekiwania wydawnictwo Papierowy Księżyc wznowiło cudowną serię fantasy „Kroniki Belorskie”, która w 2007 roku zaczęła ukazywać się nakładem wydawnictwa Fabryka Słów. Stare wydanie jednak niestety zawierało całą masę błędów i literówek, które notorycznie uprzykrzały czytanie tej genialnej historii. Nowa książka jest cudowna i można z nią po prostu zatopić się w lekturze, nie martwiąc się o nic innego. 

Zarys fabuły

Wolha Redna uczy się na magicznym uniwersytecie, a po zakończeniu szkoły zamierza być magiem-praktykiem (takim, który w terenie walczy z różnymi, zagrażającymi istotom rozumnym stworzeniami). Jej przygoda jednak rozpoczyna się jeszcze podczas lat nauki, gdyż w Dogewie, krainie wampirów, dzieją się złe rzeczy i ginie każdy wysłany tam mag. Mistrz uznał, że tylko osądowi swojej niesfornej podopiecznej może zaufać. Czy uda jej się jednak obalić okalające Dogewę i samą rasę wampirów stereotypy? A może również padnie ofiarą tajemniczego spisku?  

Moja opinia i przemyślenia

Nikt nie potrafi rozbawić czytelnika tak jak Olga Gromyko! Jej humor jest wyśmienity, lekki i niewymuszony. Niekiedy oczywiście bywa czarny, ale dla mnie jest to zdecydowaną zaletą, a z pewnością nie wadą. W żadnym wypadku! Lektura nastroiła mnie bardzo pozytywnie. Powrót po latach, do książki, która niegdyś bardzo mi się spodobała, okazał się cudowną przygodą.

Stworzony przez pisarkę świat fantasy jest jednocześnie zwyczajny i zupełnie niezwykły. Przedstawiła go w taki sposób, że przykładowo mieszkający na uniwersytecie smok, jest dla studentów i mieszkańców miasta rzeczą naturalną i zupełnie zwyczajną, za to najprostsze zwyczaje wampirów zaskakują nawet główną bohaterkę. Całość opisana została w niezwykle barwny i plastyczny sposób, także bez trudu możemy sobie wyobrazić, co w danym momencie Olga Gromyko widziała oczami wyobraźni.

Uwielbiam silne i niezależne, ale jednocześnie niezadufane w sobie bohaterki, takie, jak Wolha Redna. Mimo przeciwności losu dziewczyna traktuje swoje życie niezwykle pozytywnie i patrzy na nie (i na siebie samą) z dystansem. To cudowna umiejętność, której mogę jej tylko pozazdrościć. Dodatkowo nikogo z góry nie ocenia. Rwie się, by wszystko poznać i doświadczyć osobiście. Nie sposób się z nią nie zaprzyjaźnić!

Podsumowanie

„Zawód wiedźma” to książka, którą serdecznie wszystkim polecam i to niezależnie od tego, czy pałają miłością do fantastyki, czy nie. Myślę, że w tej powieści każdy ma szansę znaleźć coś dla siebie. Mimo że nie jest to literatura typowo kobieca, to jednak sądzę, że szczególnie czytelniczki polubią się z główną bohaterką, będą potrafiły ją zrozumieć i zaczną jej towarzyszyć, śledząc przygody dziewczyny z zapartym tchem. Mimo że powieść miałam okazję czytać już jako nastolatka, to teraz wróciłam do niej z ogromną przyjemnością. Dałam się porwać wymyślonej przez Olgę Gromyko przygodzie. Z zapałem sięgam również po kolejny tom, noszący tytuł „Wiedźma opiekunka”. 

Dziękuję!

Przeczytaj również:

SZCZURYNKI – OLGA GROMYKO