Uwierz w miłość, Calineczko – Natalia Sońska

Najpierw „Obudź się, Kopciuszku” i „Zakochaj się, Julio”, teraz „Uwierz w miłość, Calineczko”, powieści spod pióra Natalii Sońskiej kuszą ślicznymi, baśniowymi tytułami. Trudno się im oprzeć i nie sprawdzić co czeka na nas w środku. 

Główną bohaterką powieści jest Maja, ze względu na swoją filigranową figurę ochrzczona Calineczką. Pewnego dnia dziewczyna dowiaduje się od najlepszego przyjaciela,  że jego ojciec we współpracy z jej ciotką zaplanowali dla nich wesele. Już nawet zarezerwowali salę w nowo powstałym hotelu, w Kościelisku i wpłacili za nią zaliczkę. Maja, mimo że doskonale zdaje sobie sprawę, że nie jest zakochana w Bartku, zaczyna rozważać, czy jednak nie mogłaby ułożyć sobie z nim życia. Wszystko po to, by nie sprawdzić zawodu ukochanej ciotce.  

Poza samą okładką, z mieniącą się czerwienią bombką choinkową, świątecznego klimatu w książce raczej na próżno szukać. Za to na Walentynki wpasowuje się idealnie. Cienka jest granica pomiędzy przyjaźnią a miłością, mimo to nie zawsze jedno uczucie musi przerodzić się w drugie. Ważne jest jednak, byśmy samodzielnie mogli podejmować takie decyzje i potrafili pokazać światu odrobinę asertywności. 

Fabuła powieści jest banalnie prosta i mocno przewidywalna. W książce pojawia się wiele rozbudowanych, ładnych opisów, za to dialogi bywają nieco wydumane. Sam pomysł na powieść jest jednak fajny, a akcję i poczynania bardzo niepewnej siebie głównej bohaterki oraz jej samorozwój śledzi się z niekłamaną przyjemnością. Dziewczyna lekko plącze się pomiędzy oczekiwaniami innych a swoimi pragnieniami, by ostatecznie odnaleźć własną drogę. 

Mimo paru oczywistych wad książkę czyta się szybko i z przyjemnością. Zaśnieżone Zakopane ma swój niewątpliwy urok, a pisarce udało się w pełni oddać jego cudowny, zimowy klimat. Dzięki niej zatęskniłam za górami, do których mam niestety naprawdę daleko (mieszkam niemalże nad samym morzem). Lekturą nie jestem ani odrobinę zawiedziona, chociaż również nie mogę powiedzieć, że wniosła ona w moje czytelnicze życie cokolwiek nadzwyczajnego. 

Podsumowując: „Uwierz w miłość, Calineczko” to ładnie opowiedziana historia. Książka jest lekka jak puch i słodka niczym wata cukrowa. To lektura w sam raz na długi, zimowy wieczór, taka niezobowiązująca opowieść, przy której można odpocząć i odrobinę pomarzyć. Polecam czytelniczkom, które mają ochotę przeczytać coś optymistycznego. 

Dziękuję!