Taniec pszczół i inne opowiadania o czasach wojny 

Były kiedyś takie czasy i wydarzenia, o których nie chcemy pamiętać, ale jednak pamiętać o nich trzeba. Człowiek uczy się na błędach i wyciąga wnioski z minionych historii. Jeżeli nie będziemy tego robić, to te błędy się powtórzą. Dlatego uważam, że książki, takie jak „Taniec pszczół i inne opowiadania o czasach wojny” odgrywają niezwykle ważną rolę w życiu każdego czytelnika. 

🌼🌼🌼

W zbiorze znajduje się jedenaście opowiadań, są to kolejno:

Wydmuszka – Maria Paszyńska

Album – Maciej Siembieda

Porajmos – Sabina Waszut

Tamtego dnia – Agnieszka Janiszewska

Buty małej Renate – Zofia Mąkoska

Nie żałuję – Magdalena Wala

Człowiek jest silny – Agnieszka Olejnik

Alicja – Mirosława Kaleta

Tajemnica Ingrid Langer – Joanna Jax

Niepewność – Joanna Maria Kaleta

Taniec Pszczół – Magda Knedler

🌼🌼🌼

Moja opinia i przemyślenia

W antologii, jak to zwykle bywa, pojawiają się zarówno bardziej, jak i mniej znane nazwiska. Wszystkie opowiadania jednak łączy jedna, wspólna myśl przewodnia, niezależnie od tego, jak znany (lub nie) byłby Autor. Wszystkie historie są przejmujące, pełne nostalgii i bólu. Myślę, że „Taniec pszczół i inne opowiadania o czasach wojny” to doskonale zebrana i niezwykle udana antologia.

Zebrane w tomie historie są fragmentami wyrwanymi z życia bohaterów, które toczy się w niezwykle ciężkim okresie Drugiej Wojny Światowej. Postacie nie wiedzą komu, mogą zaufać, nie mają też pomysłu na to, jak ochronić najbliższych. Niektóre opowiadania oparte zostały na faktach i prawdziwych historiach. Te oczywiście podczas lektury wywoływały największe emocje. 

Większość tekstów napisana została w lekkim, przystępnym stylu. Jednak przez wzgląd na tematykę i dziejące się w historiach rzeczy, trudno byłoby przeczytać antologię jednym tchem. Zdecydowanie lepiej jest dawkować sobie mocne wrażenia. 

Podsumowanie

„Taniec pszczół i inne opowiadania o czasach wojny” nie jest książką łatwą. Autorzy antologii poruszają niezwykle trudne i bolesne tematy, które na wskroś przeszywają czytelnika, trafiając do jego serca i umysłu. Opowiadania jednak nie są również obdarte z nadziei. Osobiście uważam, że trzeba znać historię i być w stanie sobie wyobrazić, co podczas jej biegu mogło dziać się ze zwykłymi ludźmi, takimi, jak my sami. W tym właśnie pomagają nam takie opowiadania, jak zebrane w antologii „Taniec pszczół”. Oby tylko takie piekło nigdy się już nie powtórzyło.  Książkę zdecydowanie warto poznać. 

Dziękuję!