Szeptacz

Z początku, gdy ujrzałam „Szeptacza” w zapowiedziach wydawniczych, nie miałam ochoty sięgać po książkę. Szybko jednak zmieniłam zdanie, gdy przyjaciółki zaczęły zachwalać ten tytuł. Czy jednak i na mnie wywarł równie pozytywne wrażenie?

Zarys fabuły

Mieszkańcami niewielkiego miasteczka wstrząsa zniknięcie małego chłopca. Zbrodnia bliźniaczo przypomina wydarzenia sprzed dwudziestu lat, za których sprawą stał tajemniczy Szeptacz. W tym samym czasie do miasteczka, po stracie ukochanej żony, przeprowadza się mężczyzna ze swoim synkiem, by zacząć wszystko od nowa. Co wspólnego mają nowi mieszkańcy miasteczka z przerażającymi wydarzeniami sprzed lat? 

Moja opinia i przemyślenia

„Szeptacz” to naprawdę mocna książka. Taka, w której nic nie jest oczywiste. Czyta się ją w ogromnym napięciu i dosłownie z zapartym tchem, choć przyznam, że sam początek w ogóle tego nie wróży. Dodatkowo Autor stworzył nie tylko powieść grozy, ale również doskonały thriller psychologiczny, który dokładnie przedstawia skrajne, ludzkie emocje i dramaty. Powiem jednak, że tytuł ten, mimo niesamowitego klimatu, wywołuje raczej zaciekawienie niż przerażenie. 

Alex North z pewnością wie, jak napisać dobrą książkę, chociaż odnoszę wrażenie, że podchodzi do niej na zimno, bez emocji. Zapewne, zanim zaczął pisać, miał już gotowy cały konspekt, którego później ściśle się trzymał i nie zaskakiwali go jego właśni bohaterowie. To sprawia, że powieść jest naprawdę świetna i pod każdym względem trzyma wysoki poziom, ale brakuje jej efektu „wow”, czyli tego małego, magicznego elementu, który wzbudza miłość czytelnika. Przy gorzej napisanej książce w ogóle bym o tym nie wspominała, ale „Szeptacz” jest naprawdę dobry, a byłby doskonały, gdyby nie zabrakło w nim duszy Autora. 

Podsumowanie

Jeżeli masz ochotę przeczytać dobry, intrygujący thriller z wątkami obyczajowymi, kryminalnymi i paranormalnymi, to „Szeptacz” z pewnością będzie doskonałym wyborem. Wcale się nie dziwię, że wydawnictwo zrobiło wokół niego tak duży szum medialny. Książka po nieco trudniejszym początku zaczyna czytać się dosłownie sama. Można z nią bardzo przyjemnie spędzić czas, zupełnie, jak w towarzystwie ukochanego serialu. Polecam, nie tylko wielbicielom gatunku (zresztą ja sama do nich nie należę). 

Dziękuję!

Przeczytaj również:

Zaufaj jej – Jessica Vallance