Obsesja – Katarzyna Berenika Miszczuk

Nie jestem i nigdy nie byłam wielbicielką kryminałów. Dlaczego więc zdecydowałam się sięgnąć po „Obsesję”? Ponieważ uwielbiam twórczość Katarzyny Bereniki Miszczuk i tak naprawdę nie interesowało mnie, w jakim gatunku tworzy pisarka. Decyzja była bardzo dobra. Książka należąca do gatunku, który zazwyczaj mnie nuży lub irytuje, tym razem okazała się doskonała!

Powieść stworzona jest z typowym dla pisarki, wyśmienitym, nieco czarnym humorem. Czytając o poczynaniach seryjnego mordercy, zaśmiewam się co kilka stron i z wypiekami na twarzy śledzę rozwijający się między bohaterami flirt. Nie jestem pewna czy już przypadkiem nie powinno to podpadać pod jakieś zaburzenia psychiczne…

Również kreacja głównej bohaterki mnie nie zawiodła. Joasia ma wiele cech wspólnych, które łączą ją z postaciami z poprzednich powieści Katarzyny Bereniki Miszczuk. Być może niektórzy czytelnicy będą postrzegali ten fakt jako wadę, dla mnie jednak jest to zdecydowana zaleta. Zwłaszcza że postacie z licznych książek pisarki przez lata ewoluowały wraz z jej twórczością.

W „Obsesji” w znakomity sposób został oddany klimat zaniedbanego, miejskiego szpitala i jego często bezsensownej biurokracji. Brakuje mi tylko wspomnienia o głodzeniu pacjentów i mogę śmiało powiedzieć, że opisany został szpital w moim mieście, a nie jakiś tam moloch w Warszawie.

Odnoszę wrażenie, że pani Kasia momentami zapomina, że pisze teraz dla dorosłych, a nie dla młodzieży i niekiedy tłumaczy zbyt wiele i zbyt dokładnie. Pewne informacje posiada każdy, choć trochę oczytany człowiek, który przeżył przynajmniej te dwadzieścia lat życia i cóż, ja sama poczułam się lekko urażona taką łopatologią… Uraza jednak szybko poszła w niepamięć, tonąc w zachwytach nad pozostałymi elementami powieści.

Fabuła książki jest ciekawa i dobrze skonstruowana. Pełna humoru i oczywiście zupełnie nietypowa. Wątek kryminalny wędruje ramię w ramię z opisem szpitala oraz przede wszystkim relacji międzyludzkich i życia emocjonalnego głównej bohaterki. Nie został jednak potraktowany po macoszemu, a rozwiązanie zagadki zaskoczy niejednego czytelnika. To, czego mi troszeczkę zabrakło to rozwiązania kilku, mniej istotnych i zupełnie pobocznych wątków. Chciałabym poznać odpowiedzi na kilka nurtujących mnie pytań.

„Obsesja” to lektura, do której podeszłam z ogromnym zapałem i wielkimi nadziejami. Jestem niezwykle szczęśliwa, że jej egzemplarz jeszcze przed oficjalną premierą trafił w moje ręce. Z książką spędziłam kilka cudownych, niezapomnianych godzin. Utwierdziła mnie w słusznym przekonaniu, że Katarzyna Berenika Miszczuk to moja ulubiona, polska pisarka. Polecam! Naprawdę warto przeczytać!

Dziękuję!