No Game, No Life 

Podczas lektury pierwszych tomów serii „No Game, No Life” doskonale się bawiłam i nie mogłam doczekać się możliwości poznania dalszych przygód bohaterów i ich przyjaciół. Bardzo ucieszyłam się, gdy w moje ręce nareszcie trafiły kolejne części noweli. Czy jednak i one spełniły moje oczekiwania?  

Zarys fabuły

Rodzeństwo wyśmienitych graczy, Sora i Shiro, choć są inteligentni i niepokonani, to cierpią na lęk społeczny. W życiu nienawidzą tego, że nie ma ono żadnych konkretnie opisanych zasad i klarownego sposobu, by w nim zwyciężyć. Pewnego dnia trafiają jednak do Disboard. To równoległy świat, miejsce idealne dla nich, o którym do tej pory mogli jedynie pomarzyć. W Disboard zakazana jest jakakolwiek przemoc, a wszelkie spory rozstrzygane są przy pomocy różnego rodzaju gier. Podczas rozgrywek jednak trzeba przestrzegać dziesięciu ustalonych przez bogów zasad. Sora i Shiro postanowili, że podbiją cały świat, by ostatecznie móc zmierzyć się z najpotężniejszym przeciwnikiem – samym bogiem gier. Szybko jednak okazało się, że nie wszystkie rozumne rasy Disboard są szczególnie inteligentne i niektóre z nich rodzeństwo będzie musiało nie podbić, a uratować i to przed nimi samymi i ich najbliższymi sojusznikami.

Moja opinia i przemyślenia

Powrót do świata Disboard okazał się niezwykle przyjemny. „No Game, No Life” to lektura, dzięki której bez trudu mogłam oderwać się od problemów dnia codziennego i pozwolić porwać się w wir przygód nietypowego rodzeństwa. Historia jest lekka, zabawna i ładnie wydana. Każdy tom ma kolorową obwolutę, a wewnątrz jest bogato ozdobiony czarnobiałymi ilustracjami bohaterów. Trzeba jednak pamiętać również o tym, czym jest light novel i liczyć się z faktem, że tekst w głównej mierze składa się z dialogów i zdecydowanie lżejszych (i krótszych) niż w standardowych książkach opisów. Oczywiście takie zabiegi również ułatwiają czytanie. 

Jak zawsze, gdy opisuję kolejne tomy serii mam pewien dylemat. Czy przedstawiać zarys fabuły od początku, czy też od miejsca, w którym akurat kontynuuję czytanie. W przypadku „No Game, No Life” zdecydowałam się na półśrodek. Nie zamierzam oczywiście niczego spoilerować, ale nowela jest tak bogata w przeróżne wydarzenia, że nawet pewne sugestie nie będą w stanie odebrać przyjemności z jej poznawania. Nowy świat zaskakuje zarówno czytelników, jak i oczywiście samych bohaterów noweli. 

Podsumowanie

„No Game, No Life” to ciekawa, niezwykle wciągająca i pełna humoru, fantastyczna historia, która zaskakuje na każdym kroku. Jest to również lektura lekka i niewymagająca. Idealnie nadaje się do tego, by w towarzystwie Sory, Shiro i ich przyjaciół oderwać się od codziennych, skomplikowanych spraw. Polecam wszystkim tym, którzy lubią komediowe historie fantasy. Przy tej serii po prostu nie da się nudzić.  

Ps. Akcja anime skończyła się w okolicach czwartego tomu, więc osoby, które chcą poznać ciąg dalszy, nie mają innego wyboru, jak tylko sięgnąć po nowelę. 

Dziękuję!

Przeczytaj również:

No game, No life ♥ TOMY #01 – #04