Niewidzialne życie Addie LaRue

Bardzo lubię twórczość V.E. Schwab. To jedna z tych nielicznych pisarek, które potrafią ubrać historię w piękne słowa, użyć wielu metafor i barwnego języka, a jednocześnie jej powieści nie brzmią patetycznie i nikomu nie wydają się grafomanią. Uważam, że tak właśnie wygląda prawdziwy, literacki talent. Niedawno wznowienia doczekała się świetna książka spod jej pióra, nosząca tytuł „Niewidzialne życie Addie LaRue”, a ja i tym razem nie mogłam oderwać się od jej stron. 

Zarys fabuły

Przeszłość łączy się z teraźniejszością, strona po stronie opisując długie, owiane tajemnicą życie Addie LaRue, która zawarła pakt z diabłem. Nikt nie wie jak się skończy i tylko możemy się domyślać do czego tak naprawdę dąży (mimo upływu lat) młoda kobieta.   

I oto zjawia się przy niej Luc. Obejmuje ją od tyłu, a ona opiera się o niego. Pasują do siebie idealnie, chociaż Addie nawet teraz zastanawia się, czy to nie wynika po prostu z jego natury: dymu dostosowującego się do każdego kształtu i zajmującego każdą przestrzeń, którą dostanie do dyspozycji.   

Moja opinia i przemyślenia

Książka jest pełna melancholii, zmusza do refleksji, wydarzenia toczą się powoli, a jednak nie sposób oderwać się od stron powieści. Jest pięknie napisana i ma równie wspaniałe wydanie. Z pewnością pisarce nie można zarzucić schematyczności, wręcz przeciwnie, jej historia utkana została z ulotnych, zupełnie unikatowych myśli. 

Kreacje bohaterów są niezwykle pomysłowe i bez trudu do mnie przemawiają. Cała historia w dużej mierze polega na przeżywanych przez nich emocjach. Addie jest silna i odważna, niezwykle przyjemnie poznaje się jej losy. Właściwie można by stwierdzić, że w powieści niewiele się dzieje, a jednak, gdy spojrzeć z szerszej perspektywy, dzieje się w niej wszystko. 

Podsumowanie

Ani odrobinę nie dziwi mnie, że powieść „Niewidzialne życie Addie LaRue” tak szybko doczekała się wznowienia. Po raz kolejny też została naprawdę pięknie wydana. To niezwykła, zapadająca w pamięć, pięknie napisana historia, której lektura sprawiła mi wiele przyjemności. Obok melancholii i burzy emocji, zawiera wiele nieoczywistych prawd o życiu i ludzkich losach. Jest poetycka i nierzeczywista, a jednocześnie odniosłam wrażenie, że powieść jest mi bliska i znajoma. Zdecydowanie do mnie przemówiła i jestem bardzo zadowolona, że nadarzyła się okazja, bym mogła ją przeczytać. To cudowna i intrygująca opowieść, bo którą jak najbardziej warto sięgnąć. 

Dziękuję!

Przeczytaj również:

Wisielcza góra – Paulina Hendel