Listy (nie)miłosne – Natalia Sońska

Po lekturze powieści „Uwierz w miłość, Calineczko” z przyjemnością sięgnęłam po kolejny tytuł spod pióra Natalii Sońskiej, pisarki, która oczarowała mnie lekkością pióra i urokiem opowiadanych przez siebie historii. Tym razem padło na nieco starszy tytuł „Listy (nie)miłosne”. Czy i on przypadł mi do gustu?

Zarys fabuły

Zosię porzucił narzeczony, a ona nie potrafi sobie poradzić z sytuacją, w której się znalazła. Przecież był miłością jej życia i całym jej światem. Pomagają jej listy, w których swój żal i ból przelewa na papier oraz najlepszy przyjaciel, który być może darzy bohaterkę zupełnie innym i znacznie głębszym uczuciem. Boleśnie zraniona dziewczyna nie radzi sobie z własnymi emocjami. Wciąż nie może pozbyć się otaczających ją cieni przeszłości. Czy jednak w końcu uda się jej podążyć własną drogą? Taką prywatną ścieżką ku szczęściu… 

Niczym niezmącony spokój wydawał się tak błogi, że aż nierealny. I taki niestety był. Ukryty pod sztucznym uśmiechem i wyschniętymi na policzkach łzami.

Moja opinia i przemyślenia

Pomysł na powieść „Listy (nie)miłosne” wydaje się bliźniaczo podobny do tego z „Do wszystkich chłopców, których kochałam” Jenny Han. Natalii Sońskiej jednak udało się stworzyć zupełnie inną historię, ale być może to właśnie twórczość którejś z zagranicznych pisarek była jej inspiracją (opis na okładce sugeruje „P.s. I love you”, ale tu podobieństw nie widzę praktycznie wcale). Chociaż w sumie temat listów, które mają wpływ na życie bohatera, jest w literaturze zarówno współczesnej, jak i klasycznej, dość popularny. I oczywiście, jak to w książkach naszej polskiej pisarki bywa, nie ma tu tego całego przejmującego smutku, a powieść bez wahania można określić mianem optymistycznej.  

Okładka książki jest cudna. W zdecydowany sposób wyróżnia się z tłumu. Grafik miał doskonały pomysł, by przyciągnąć uwagę czytelników. Wnętrze zresztą nie jest ani trochę gorsze. Historię Zosi czyta się szybko i z przyjemnością, a lekturze towarzyszy cała kotłowanina przeróżnych emocji. Natalia Sońska udowodniła mi, że ma lekkie pióro i dryg do tworzenia pięknych, romantycznych powieści. Nie mogę się już doczekać, kiedy będę miała okazję przeczytać kontynuację noszącą tytuł „Piosenki (nie)miłosne”, w której być może wydarzenia przedstawione zostaną z zupełnie innej perspektywy.

Podsumowanie

„Listy (nie)miłosne” to ładnie napisana, wielowątkowa powieść romantyczno-obyczajowa. To lekka, pełna nadziei historia o ludziach i emocjach, które im towarzyszą właściwie przez całe dorosłe życie. Lekturę książki serdecznie polecam, zwłaszcza teraz, na coraz cieplejsze, dłuższe i piękniejsze dni. Dzięki Zosi na pewno, choć na chwilę, oderwiemy się od własnych, nurtujących nas bezustannie problemów. 

Dziękuję!

Przeczytaj również:

UWIERZ W MIŁOŚĆ, CALINECZKO – NATALIA SOŃSKA

PIERWSZA MIŁOŚĆ – ANTOLOGIA OPOWIADAŃ