Leć, Motylku!

Uwielbiam czytać historie z gatunku new adult, ale najbardziej przemawiają do mnie takie, które oprócz wątku romantycznego poruszają również inne, istotne w życiu problemy. Dominika Smoleń to jedna z tych pisarek, które nie boją się podejmowania trudnych tematów i sprawiania, że życie bohaterów nie zawsze toczy się po ich myśli oraz tak, jakby spodziewał się tego czytelnik. 

Zarys fabuły

Viktoria od paru lat walczy z anoreksją i mimo że wszyscy w jej otoczeniu twierdzą, że przezwyciężyła swoją chorobę, to jednak ona sama wcale nie jest tego taka pewna. Dziewczyna ma bardzo niską samoocenę i wiele innych problemów. Na dodatek okazuje się, że gdy chce rozpocząć studia i zamieszkać w akademiku, z powodu pomyłki administracyjnej, do pokoju zamiast współlokatorki, przydzielają jej współlokatora. Czy dziewczyna poradzi sobie w trudnej dla niej sytuacji i czy uda jej się przezwyciężyć własne demony?

Moja opinia i przemyślenia

Moim zdaniem największą zaletą książek Dominiki Smoleń jest to, że nigdy nie wiadomo czego się po nich spodziewać. Pisarka potrafi zaskoczyć czytelnika zarówno cukierkowym happy endem, jak i całą masą znęcania się nad swoimi bohaterami. To, co w wielu powieściach uznajemy za oczywiste, w jej książkach może być największą niespodzianką. 

„Leć, Motylku!” to lekko napisana, ale niebanalna historia. Co ciekawe nie tylko główna bohaterka boryka się w niej ze swoimi problemami. Również bohaterowi nie jest w życiu lekko. Od pierwszych stron możemy wyczuć niepewność Viktorii i negatywne emocje, które bez przerwy nią targają. Z każdą stroną czytelnik poznaje ją coraz lepiej i zaczyna rozumieć jej problemy.

Lubię styl pisania Autorki, ale często irytują mnie pewne używane przez nią wyrazy potoczne, takie jak „dupcia”. Być może jest to tylko moja subiektywna opinia, ale uważam, że nie ma dla nich miejsca w języku pisanym. Nawet w przypadku gdy są to dialogi lub przemyślenia własne bohaterów. 

Podsumowanie 

„Leć, Motylku!” to świetnie napisana, niezwykle wciągająca powieść, którą czyta się dosłownie jednym tchem. Jest niebanalna, a występujący w niej bohaterowie to realni, pełnowymiarowi ludzie,  a nie postacie wycięte z płaskiego kawałka papieru. Lekturę serdecznie polecam, nie tylko doskonale się przy niej bawiłam, ale również dostarczyła mi kilka ciekawych tematów do przemyśleń. 

Za egzemplarz książki dziękuję Autorce

Przeczytaj również:

Żar pocałunku – Dominika Smoleń