Edda – Conor Kostick

„Edda” to już trzeci tom „Kronik Awatarów”, znakomitej trylogii autorstwa twórcy pierwszej na świecie gry LARP (Live Action Role Playing), Conora Kosticka. Tak jak w przypadku drugiej części nie miałam pojęcia czego mogę się spodziewać, tak po tej oczekiwałam wartkiej akcji oraz nowych, niezwykłych, wirtualnych światów. I nie zawiodłam się – zdecydowanie!

Penelopa ma piętnaście lat. Mieszka sama, w opuszczonej kolonii, a przy życiu utrzymują ją roboty sterowane przez tak zwaną „sztuczną inteligencję”. Jej ciało jest zaniedbane i wychudzone, ale nie zagraża mu żadne niebezpieczeństwo. Za to stworzony w grze awatar, to opływająca w luksusy księżniczka. Nic więc dziwnego, że to właśnie tam dziewczynka pragnie spędzać swój czas. Problem jednak polega na tym, że coraz bardziej zaczyna doskwierać jej samotność, ponieważ w Eddzie, grze do której świata należy, jedyną inteligentną formą życia jest, mający obsesję na punkcie podbojów, lord Scanthax.

To jednak nie wszystko. W książce spotykamy również starych bohaterów i oczywiście wiecznie towarzyszącego nam podczas czytania trylogii, Erika. Wraz z nową królową Sagi, Zjawą, muszą bronić świata gry przed inwazją. Do tej pory jeszcze nigdy piratka Cindella  nie była tak wiele razy bliska śmierci. Co jednak znaczy życie awatara, nawet tak cudownego jak ona, w obliczu utraty prawdziwych przyjaciół… Istoty określane mianem „sztucznej inteligencji” umierają naprawdę.

Trzeci tom kronik to właściwie epicka przygoda. Bohaterowie podróżują po tajemniczych i niebezpiecznych światach gier, by dotrzeć do istoty, która stała się ich wrogiem i planuje podbój Sagi. Akcja książki jest bardzo wartka i nie ma w niej miejsca na nudę. Nowatorskich pomysłów autorowi w dalszym ciągu nie brakuje. Jego wizja wirtualnej rzeczywistości i tego, jak potoczyć się mogą losy ludzkości, wydaje się być jak najbardziej realna i szczerze przyznam, również nieco przerażająca. Bardzo było mi żal samotnej Penelopy, w świecie, stworzonych przez człowieka, inteligentnych istot.

Wydanie i tym razem zostało starannie dopracowane. Dobre tłumaczenie, brak błędów edytorskich, ciekawa grafika okładki. Pomarudzić mogłabym tutaj jedynie na brak skrzydełek albo najlepiej twardej oprawy, ale w końcu nie można mieć wszystkiego. Styl Conora Kosticka jest również bez zarzutów, a autor ma talent do pisania historii, które naprawdę czytelnika wciągają. Mam nadzieję, że jeszcze jakieś książki, tego znakomitego pisarza, ukażą się w Polsce. To właśnie tego typu lektury, moim zdaniem, powinna czytać młodzież.

Tak samo „Edda” jak i całe „Kroniki Awatarów” to pozycje, które z czystym sumieniem mogę polecić czytelnikom. Chyba jedynym ich mankamentem jest to, że mogą być dość niezrozumiałe, dla osób, które zielonego pojęcia nie mają o grach komputerowych. Natomiast wielbicieli MMORPG (Multiplayer Massive Online Role Playing Game) z pewnością zaintrygują. Zarówno trylogia Conora Kostika, jak i tego typu gry, to coś, co przeżyć trzeba samemu. Osobom, które tego świata nie zaznały, trudno uwierzyć, że coś takiego uzależnia, ale tak właśnie jest. Działają tak na nas jednak nie tylko gry, ale również i dobra literatura.

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję wydawnictwu Telbit.