Dzień Dziecka – powrót do świata gum Turbo, trzepaka i zapachu naleśników

Dzień Dziecka

– powrót do świata gum Turbo, trzepaka i zapachu naleśników

Dzień Dziecka to święto najmłodszych. To jednak również doskonała okazja, by na chwilę zatrzymać się w biegu codzienności i… wrócić myślami do własnego dzieciństwa. Bo choć czasy się zmieniają, jedno pozostaje niezmienne – wspomnienia, które zostają z nami na zawsze. Te ciepłe, proste, pachnące słońcem i bezpiecznymi ramionami dorosłych.

Zapytałam kilku znajomych, co jako pierwsze przychodzi im do głowy, gdy myślą o dzieciństwie. Oto, co powiedzieli.

“Piaskownica, wspólne zabawy z dziećmi z sąsiedztwa, racuchy, wata cukrowa, Muminki, Gumisie i Smerfy. Czas spędzony na dworze.” – Irenka

„Wakacje u dziadków – zapach świeżo skoszonej trawy i mleko w szklanej butelce pod drzwiami. Do dziś pamiętam ten smak.” – Kasia

„Trzepak pod blokiem. Zimą był bramką, latem huśtawką, wieczorem – centrum świata.” – Tomek

„Gumy Donald i Turbo, lizaki Chupa Chups i woda z saturatora. Niby nic wielkiego, ale wtedy to było wszystko.” – Marta

„Siedzenie pod kocem z latarką i czytanie książek z serii ‘Poczytaj mi mamo’, kiedy niby już spałem. Rodzice się domyślali, ale udawali, że nie widzą.” – Piotrek

„Pierwszy rower. Czerwony BMX. Miałem wrażenie, że jestem najszybszy na świecie. W sumie – byłem.” – Bartek

„Kasety VHS wypożyczane w wypożyczalni. A potem wielkie wydarzenie: oglądanie ‘Króla Lwa’ z całą rodziną.” – Ola

„Deszczowe popołudnia z babcią, kiedy grałyśmy w warcaby i piłyśmy herbatę z cytryną i cukrem. Do dziś herbatę piję tylko tak.” – Ania

Niektóre wspomnienia są pełne śmiechu, inne delikatnie melancholijne. Wszystkie mają wspólny mianownik – beztroskę. Dziś, jako dorośli, często tęsknimy za tą lekkością, za światem, w którym największym problemem było to, że zniknęły nam wszystkie flamastry.

Może więc w Dzień Dziecka warto nie tylko podarować coś najmłodszym, ale też samemu pozwolić sobie na chwilę dziecięcej radości? Lody na śniadanie, rysowanie kredą po chodniku, obejrzenie bajki sprzed 30 lat – czemu nie?

Bo każdy z nas, niezależnie od wieku, wciąż ma w sobie tego małego człowieka, który chce się czasem uśmiechnąć do słońca i powiedzieć: hej, życie jest fajne.

A Tobie co jako pierwsze przychodzi do głowy, gdy myślisz o dzieciństwie?

Przeczytaj również:

Czy Nika znika? – Anna Bichalska