Czerwony Kapturek / Śpiąca Królewna – Gabriela Mistral

Gabriela Mistral, niezwykle zainteresowana zakorzenioną w tradycji literaturą dla dzieci, zaczęła pisać swoje własne interpretacje. Do jej twórczości trafiły między innymi baśnie Charlesa Perraulta, takie jak „Czerwony Kapturek” czy „Śpiąca Królewna”. Niedawno nakładem wydawnictwa Nasza Księgarnia ukazały się książeczki bogate w ilustracje Carmen Cardemil oraz opatrzone komentarzem krytyka literackiego Manulea Pena Munoz.

Śpiąca Królewna

Książeczka zawiera pisany wierszem utwór z pogranicza snu i jawy, nieco odbiegający formą od wersji „Śpiącej Królewny”, którą wszyscy dobrze znamy. Bardzo spodobał mi się przekład pani Krystyny Rodowskiej, który uważam za naprawdę dobry i poetycki. Wystrzegła się braku logiki i jakichkolwiek śmieszności, zachowując przy tym urok niektórych wersów. Zasadniczo wiersz jest ładny, ale otaczają go tak ponure ilustracje, że nie sądzę, by książeczka nadawała się dla dzieci.

Czerwony Kapturek

Książeczka zawiera rymowany utwór inspirowany historią „Czerwonego Kapturka”. Interpretacja Gabrieli Mistral jest jednak jeszcze bardziej brutalna od oryginalnej baśni i co najsmutniejsze nie zawiera szczęśliwego zakończenia.

Kiedy patrzę na maleńki rysunek dzika, wiewiórki czy sowy dochodzę do wniosku, że artystka Carmen Cardemil potrafi naprawdę ładnie rysować. Nie rozumiem więc dlaczego stworzyła postać Czerwonego Kapturka i Wilka w takim abstrakcyjnym, ciężko przyswajalnym stylu. Nie twierdzę, że znam się na sztuce i mogę ją profesjonalnie oceniać, natomiast wiem jedno – taki styl w ogóle mi się nie podoba i nie przypadnie do gustu również dzieciom.

Przyznam szczerze, że sięgając po bajki byłam przekonana, że są one przeznaczone dla dorosłych i nieco zszokował mnie przedział wiekowy 0-6 lat. Są one trudne i otoczone ponurymi ilustracjami.  „Czerwony Kapturek” jest również niezwykle brutalny. Jestem w stanie zrozumieć w jaki sposób powstała ta publikacja. Autorka urodziła się pod koniec XIX wieku i wówczas ludzie mieli nieco inne podejście do życia. Teraz jednak, w XXI wieku, rodzice starają się dostarczać dzieciom przyjemnych treści, kolorowych i edukacyjnych. Po bajkach stworzonych przez Gabrielę Mistral z pewnością większość z nich miałaby w nocy koszmary.

Zdecydowanie nie lubię również oprawy graficznej w wykonaniu pani Carmen Cardemil. Zastosowała ona przeróżne techniki malarskie, między innymi akwarelę, temperę i kolaż. Przyznam, że do publikacji przyciągnęła mnie okładka, która skojarzyła mi się z ekologicznymi zeszytami, propagującymi ochronę drzew. Nie spodziewałam się jednak, że całość utrzymana będzie w tonie brudnopisu. Wnętrze przypomina nieco zeszyt niestarannego, nudzącego się na lekcjach nastolatka.

Podsumowując – Gabriela Mistral urodziła się pod koniec XIX wieku i myślę, że tam właśnie jej twórczość powinniśmy pozostawić. Wydawać ją można by jako interpretację dla dorosłych i doskonały przykład na literaturę ówczesnych czasów. Kompletnie jednak nie nadaje się do wydań dla małych dzieci i jako takiej zdecydowanie jej nie polecam – ani „Czerwonego Kapturka” ani „Śpiącej Królewny”.

Dziękuję!