Czarośledztwo

Podczas wakacji miałam niewiele czasu na czytanie, dlatego z tym większą przyjemnością sięgałam po jednotomowe mangi, które ukazują się nakładem wydawnictwa Waneko. Niedawno urzekła mnie historia nosząca tytuł „Czarośledztwo”, opowiadająca o kochającej książki gimnazjalistce, która pewnego dnia w bibliotece wpakowała się w magiczne tarapaty. W dzisiejszym wpisie przedstawię Wam właśnie tą mangę. 

Zarys fabuły

„Oto historia dziewczyny, która kocha książki, a one to odwzajemniają.”

Kaho Ichinose to uczennica pierwszej klasy gimnazjum, która cały swój wolny czas spędza w bibliotece. Pewnego dnia słyszy głosy i otwiera drzwi, których nigdy wcześniej tam nie widziała. Tak trafia do magicznej części szkolnej biblioteki, gdzie okazuje się, że nieroztropnie wypuściła kilka magicznych książek, które czasami lubią namieszać również w prawdziwym życiu. Zachwycona możliwością spotkania ulubionych bohaterów dziewczyna bez oporów godzi się pomóc w naprawieniu szkód, jakie wyrządziła. Na swojej drodze spotyka Calineczkę, Alicję z Krainy Czarów, czy Aladyna, szybko jednak okazuje się, że każda z baśniowych postaci ma swoje własne, nieopisane w książkach problemy. Tylko czy uda się je wspólnymi siłami rozwiązać?  

Strona wizualna

Manga podzielona została na cztery części, nazwane na potrzeby historii księgami. Każdy z rozdziałów opowiada przygodę innej baśniowej postaci. Narysowane zostały w taki sposób, że bardzo łatwo je rozpoznać. Żadna z nich nie straciła swoich charakterystycznych cech, mimo że zostały pokazane w japońskich wersjach swoich opowieści (na przykład Calineczka nosi kimono). Sama Kaho Ichinose występuje natomiast w dwóch formach: uroczej kujonki w okularach i jako humorystyczna, uproszczona wersja rysunku. W komiksie pojawia się także wiele innych intrygujących i świetnie narysowanych postaci. 

Moja opinia i przemyślenia

„Czarośledztwo” to ciekawa, ale wyraźnie skierowana do młodszych czytelników historia. Mimo że padają w niej nazwiska poważnych pisarzy, to i tak całość skupia się wokół klasycznych, doskonale wszystkim znanych baśni. Sama fabuła komiksu jest spójna, ale dość prosta. Wiele jej elementów nigdy nie zostaje wyjaśniona. Poza szukaniem uciekających z książek postaci, bohaterka skupia się na tym, by przekonać do czytania swojego nowego kolegę i współpracownika Hayamę, który nie potrafi zrozumieć jej pasji. Ich wzajemne relacje stanowią bardzo przyjemny, niekiedy niezwykle zabawny wątek. Najbardziej jednak do gustu przypadło mi wyjaśnianie różnic między naszymi klasycznymi, europejskimi baśniami, a ich adaptacją przez rodowitych Japończyków. 

Podsumowanie

„Czarośledztwo” to jedna z tych mang, od których śmiało można zacząć swoją przygodę z gatunkiem. Jest ciekawa, wciągająca i dobrze narysowana. Nadaje się również do lektury dla młodszej młodzieży. Jestem bardzo zadowolona, że trafiła w moje ręce i odrobinę żałuję, że to pojedynczy, w pełni zakończony tom, a nie cała, dłuższa seria. Myślę, że na temat baśni pozostało jeszcze naprawdę dużo do opowiedzenia. 

Dziękuję!

Przeczytaj również:

Sukkub i jej ciężka praca w korpo