Anielski kokon – Karolina Wilczyńska

Jestem miłośniczką książek niezwykłych. Takich, w których rzeczywistość przeplata się z nutami magii i fantastyki, ale nigdy tak do końca nie wiadomo co jest prawdą. Dlatego z wielką przyjemnością zagłębiłam się w lekturę „Anielskiego kokonu” spod pióra znakomitej, polskiej pisarki, Karoliny Wilczyńskiej.

„Najważniejsze rzeczy nie są proste. Nie każdą rzecz można wyjaśnić i zaplanować. Wiara to jedno, a zrozumienie to drugie. Masz prawo wątpić.” 

Zarys fabuły

Olga pracuje w korporacji, w której nikt nie liczy się z życiem prywatnym pracowników. Nadgodziny to nie przywilej, a wymóg. Po pewnym czasie można się jednak przyzwyczaić i popaść w rutynę. Mogłoby tak się stać w przypadku głównej bohaterki, gdyby nie nietypowy mail, który otrzymuje pewnego dnia. Jest przekonana, że to głupi żart współpracowników, ale po pewnych, niespodziewanych wydarzeniach, dochodzi do zupełnie innego wniosku. W jaki sposób tajemnicza wiadomość odmieni jej życie?

Przemyślenia

Karolina Wilczyńska to jedna z nielicznych Autorek powieści obyczajowych, która zawsze potrafi mnie czymś zaskoczyć. Jej historie są nieprzewidywalne, chociaż zawsze można spodziewać się w nich smutnych, nostalgicznych nut. Bardzo lubię jej lekki, ale nie banalny styl pisania. Podobają mi się też nietypowe imiona, które nadała swoim bohaterom. W książce, oprócz Olgi pojawia się na przykład Gabor i Ananke. Właściwie w tej powieści nie ma chyba nic zwyczajnego. Natomiast jej przesłanie zależy od tego, co ujrzy w treści czytelnik.  

Z racji podobnych upodobań tym razem bez trudu mogłam odnaleźć w głównej bohaterce bratnią duszę. Jej wymarzona randka, to „(…) sobotni wieczór w maleńkiej knajpce przy kieliszku wina i cichej muzyce, która nie przeszkadza w rozmowie”. Właśnie w takiej atmosferze ja również byłabym szczęśliwa. Szkoda, że jej nie udało się odnaleźć magii w takich właśnie chwilach i do szczęścia potrzebowała czegoś zupełnie innego. 

Główna bohaterka powieści „Anielski kokon” potrzebowała małego cudu, by odkryć, co w życiu jest najważniejszej i nauczyć się słuchać tego, co dyktuje jej własne serce. Czy my jednak również go potrzebujemy? Być może to właśnie dzięki takiej literaturze, jak powieść Karoliny Wilczyńskiej uczymy się dostrzegać pozytywne cechy innych osób i cieszyć się każdą, dobrą chwilą, spychając w niepamięć złe i niemiłe dla nas wydarzenia. 

Podsumowanie

„Anielski kokon” to doskonale napisana, wartościowa książka, którą z pewnością trzeba przeczytać. Pytanie tylko, w jaki sposób ją odbierzemy. Uwierzymy w cuda, a może przygnębi nas szarość i niedola zwykłej i często bardzo niesprawiedliwej codzienności… 

Dziękuję!