To, co zakazane

W książce „To, o zakazane” Tabitha Suzuma w sposób obiektywny porusza trudny temat zakazanej miłości, którą zaczyna darzyć się rodzeństwo. Historia jednak nie jest błaha czy banalna, jak można by się było spodziewać, a niezwykle mądra i naprawdę dramatyczna.  

Zarys fabuły

Po tym, jak ojciec ich opuścił, a matka zaniedbała, młodszym rodzeństwem zajmują się szesnastoletnia Maja i siedemnastoletni Lochan. Wspólne problemy powoli, krok po kroku zbliżają ich do siebie coraz bardziej. Są rodzeństwem, przyjaciółmi i partnerami, a wkrótce rodzi się między nimi również inne, zakazane uczucie. Czy dadzą radę się mu przeciwstawić?

Moja opinia i przemyślenia

Nie wiem na jakiej podstawie, ale po książce „To, co zakazane” spodziewałam się lżejszej lektury. Powieść to pełen emocji obyczajowy dramat, który zmusza do melancholii, żalu i wielu niewygodnych rozważań. Tabitha Suzuma to z pewnością pisarka, która nie boi się wyzwań. Podjęła się trudnego tematu, a opisała go w taki sposób, by jak najbardziej wpłynąć na emocje czytelnika. 

Bohaterowie powieści są silnie zarysowani, mają głęboką, barwną charakterystykę, popartą szczegółami dnia codziennego i bogatymi doświadczeniami z ich młodego życia, które zbyt szybko kazało dzieciom dorosnąć. Fabuła jest pełna żalu, smutku i bolesnych chwil. Niewiele w niej szczęścia i radości. Nie tak powinno wyglądać czyjekolwiek dzieciństwo. W czytelniku z miejsca budzi się sprzeciw przeciwko tak niesprawiedliwemu obrotowi sprawy. 

Do historii z pewnością trzeba podejść obiektywnie i z otwartym umysłem, gdyż pisarka porusza temat tabu, który większości osób byłby po prostu nie na rękę. Jeżeli uda nam się powstrzymać od oceniania, to zagłębimy się w niezwykle wartościową książkę z niejednym ważnym przesłaniem. Dodatkowym plusem powieści jest doskonały warsztat literacki Tabithy Suzuma. Dzięki niemu nawet tak przygnębiającą treść czyta się z dużą przyjemnością z lektury. 

Podsumowanie

„To, co zakazane” to świetnie napisana, ale zdecydowanie niełatwa książka. Przyznam szczerze, że drugi raz bym jej nie przeczytała. Jest w niej zbyt wiele smutku i dramatów, a ja wolę zdecydowanie lżejsze klimaty. Jeżeli jednak jesteś osobą, która od literatury oczekuje czegoś więcej niż rozrywki, to powieść będzie dla Ciebie idealna. Zmusza do myślenia, rozbudza empatię i pomaga otworzyć oczy, by czytelnik z zupełnie innej perspektywy mógł spojrzeć na świat i wiele istotnych spraw.  

Dziękuję!