Śnieżna siostra

Zdarzało się w moim życiu, że czytałam piękne wydane, cudownie ilustrowane, niezwykle nudne historie. Maja Lunde jednak nie mogła dopuścić do tego, by właśnie taka była jej opowieść. „Śnieżna siostra” to książka, która trzyma w napięciu od pierwszych do ostatnich stron. 

Zarys fabuły

Jest zima, zbliżają się Święta Bożego Narodzenia. Jednak latem tego roku umarła starsza siostra Juliana i wygląda na to, że w jego domu nie będzie żadnych świąt. Jego rodzice nie potrafią się z niczego cieszyć, żyją sztucznie, niczym roboty, wciąż pogrążeni w żałobie, zapominając o tym, że mają przecież jeszcze Juliana i jego młodszą siostrę Augustę. Radość chłopca wraca wraz z pojawieniem się w jego życiu tajemniczej dziewczynki w czerwonym płaszczyku, która bardzo dużo mówi i potrafi przyrządzić najlepsze na świecie kakao. Czy jednak swoim nowo nabytym szczęciem i zrozumieniem wielu ważnych spraw, chłopiec będzie umiał zarazić rodzinę i innych, spotkanych na swojej drodze ludzi?

I kiedy tak siedzieliśmy w kuchni i piliśmy kakao z bitą śmietaną, i zrobiły nam się białe wąsy jak u staruszków, przyszło mi do głowy, że nie tylko ona cieszyła się z naszego spotkania. Ja również się cieszyłem, a do tego miałem przeczucie, że nasze spotkanie jest ważne. Ale o tym, że Hedvig wkrótce odmieni moje życie, nie miałem jeszcze wtedy pojęcia.

Moja opinia i przemyślenia

Powiem szczerze, że ta książka jest po prostu niesamowita i to pod każdym względem! Maja Lunde opowiada piękną, wciągającą historię, z dreszczykiem emocji i bardzo ważnym, niezwykle trafnym przesłaniem. Ludzie umierają i to normalna kolej rzeczy. Czasami jednak odchodzą zbyt młodo, a ich najbliżsi nie potrafią sobie z tym w żaden sposób poradzić. Może i faktycznie prawdą jest, że czas leczy rany, ale w tym wszystkim nie chodzi o to, by zapomnieć, ale właśnie o to, by zapamiętać i to te najlepsze, najpiękniejsze, wspólnie spędzone chwile. Bohater „Śnieżnej siostry” chciał zapamiętać Juno, ale taką, jaka była za życia, wesołą, uśmiechniętą i pełną energii. Jego rodzice jednak przez długi czas nie potrafili tego zrozumieć.

Historia porusza również inne tematy niż tylko bólu po stracie ukochanych osób. Mówi o przyjaźni, radości, depresji, samotności i duchu świąt. O tym, jak ważne jest wsparcie najbliższych nam osób. Każdą stronę w książce natomiast zdobią cudowne ilustracje autorstwa Lisy Aisato. Ta publikacja to po prostu małe dzieło sztuki. Podczas lektury dosłownie niekiedy brakowało mi tchu. 

Podsumowanie

„Śnieżna siostra” to zdecydowanie najcudowniejsza książka, jaką miałam okazję przeczytać w tym roku. Zawiera zarówno przepiękne przesłanie, jak i niesamowite ilustracje. Opowiada ciekawą, trzymającą w napięciu historię, która zaskoczy niejednego czytelnika. Jej lekturę polecam z całego serca! Jest po prostu niesamowita! 

Dziękuję!

Przeczytaj również:

Marzycielki – Jessie Burton