Przysięgnij, że mnie kochasz

Romantyczna historia, w której spotyka się dwójka pisarzy. Mała chatka nad morzem, kontrastująca z wielkomiejskim zgiełkiem. Obok tej powieści nie mogłam przejść obojętnie! Czy jednak Renee Carlino stworzyła cudowną książkę, która spełniła moje oczekiwania? 

Zarys fabuły

Emiline prowadzi na uniwersytecie kursy kreatywnego pisania, ale sama jeszcze nigdy nie wydała żadnej książki. Mimo że nie brakuje jej talentu, to jednak nie potrafi przeskoczyć pewnej bariery i pozbyć się twórczej blokady. Do tego od lat tkwi w stabilnym, ale nie dającym jej satysfakcji związku z mężczyzną, który jest przede wszystkim jej przyjacielem. Chce też zapomnieć o przykrej przeszłości, o której wszyscy jej nagminnie przypominają. Czy dziewczynie w końcu uda się wyrwać z życia, które sprawia, że powoli staje się coraz bardziej pusta w środku? I kto stanie się jej wybawcą?

Moja opinia i przemyślenia

Mimo ciekawego pomysłu na fabułę Autorce nie udało się przelać w swoją powieść ani odrobiny magii. Książka jest napisana lekkim piórem, ale takim typowo amerykańskim, bez krztyny piękna. Sama historia jest ciekawa, a śledzenie losów Emi niezwykle wciąga, ale to nie to, czego oczekiwałam. Nie wiem, czy znacie to uczucie, kiedy płynie się przez lekturę, zachwycając każdym słowem. Tytuł „Przysięgnij, że mnie kochasz” zapewne pięknie wyglądałby na wielkim ekranie i myślę, że niczego by podczas ekranizacji nie stracił. Nie tak to powinno wyglądać. 

Oczywiście nie twierdzę, że powieść jest zła. Przeczytałam ją niezwykle szybko i z niekłamaną przyjemnością. Tylko że takich książek na rynku wydawniczym jest naprawdę bardzo wiele. Nie mam pojęcia, dlaczego pokładałam nadzieję akurat w Renee Carlino, że to właśnie jej powieść okaże się tą jedyną, jedyną wśród setek innych tytułów, perełką. Może wpłynęły na to cudowne opinie o pozostałych książkach pisarki… Wygląda na to, że ma wierne grono czytelniczek i pisze naprawdę dobre książki dla kobiet. 

Podsumowanie

Drogi Czytelniku, jeżeli masz ochotę przeczytać lekki, ale pozbawiony banałów romans obyczajowy, to z pewnością warto sięgnąć po tytuł „Przysięgnij, że mnie kochasz”. To idealna, niezobowiązująca lektura na cieplejsze dni i wylegiwanie się na słońcu lub wieczorny odpoczynek na ogrodowej huśtawce. To typowa, wakacyjna beletrystyka, którą czytamy z zainteresowaniem, z lektury czerpiąc niekłamaną przyjemność, ale później równie szybko o niej zapominamy w natłoku codziennych spraw. Nie pozostaje ani w naszych sercach, ani pamięci. Przyjemny tytuł, ale niestety jeden z wielu.   

Dziękuję!