Pacjent 

Max Czornyj to pisarz, o którym słyszę już od dawna. Zachwala go koleżanka, z której gustem literackim bardzo się liczę. Nadszedł więc taki moment, gdy postanowiłam dać książkom pisarza szansę. To, że padło akurat na tytuł „Pacjent”, który jest dziewiątym tomem mrocznej, kryminalnej serii z komisarzem Erykiem Deryło w roli głównej, było już dziełem przypadku. Z dzisiejszego wpisu dowiecie się jakie wrażenie wywarła na mnie proza Maxa Czornyja. 

Zarys fabuły

Tamara Haler po serii wykonanych badań znika ze szpitala, o czym poinformowany zostaje jej partner, komisarz Deryło. Gdy upewnia się, że kobiety nigdzie nie ma, otrzymuje instrukcję z niebezpiecznym zadaniem do wykonania. Ma odbić z konwoju groźnego mordercę, a potem wymienić go na Tamarę Haler. Czy mężczyzna się zgodzi i jeśli tak, to czy podoła zadaniu? Kolejne wydarzenia pędzą na łeb na szyję, by ostatecznie rozegrać się w ciągu kilkunastu najbliższych godzin. 

Moja opinia i przemyślenia

„Pacjent” to wartka, dynamiczna akcja i doskonale skonstruowana fabuła. Pisarz z wprawą przeskakuje między różnymi gatunkami literackimi. Nie szczędzi czytelnikom grozy i odrobiny makabry. Z wprawą gra na emocjach. Gdy już zaczęłam czytać, po prostu przepadłam. To jedna z tych książek, których ani na chwilę nie da się odłożyć! Być może jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Maxa Czornyja, ale z pewnością nie ostatnie! 

Zdecydowanym plusem powieści są świetnie wykreowane postacie i więź, jaka zrodziła się między nimi. Motyw walki z czasem to dodatkowy atut, chociaż sam pomysł do nowych nie należy, wiedzą o tym, chociażby miłośnicy kultowej „Zabójczej broni”. Z pewnością jednak jest to element wzbudzający dreszcz emocji i szum adrenaliny. Dowiedziałam się również, że „Pacjent” to najłagodniejszy tytuł w dorobku pisarza. Jestem więc ogromnie ciekawa, jak wielkim wielbicielem makabry jest Max Czornyj i jak plastycznie potrafi ubrać ją w słowa. 

Podsumowanie

Z lektury „Pacjenta” jestem bardzo zadowolona. To dobra, porywająca książka, od której stron nie sposób się oderwać. Na pewno sięgnę po wcześniejsze tomy serii, jak i inne historie spod pióra Autora. Jestem ogromnie ciekawa, z czym się w nich spotkam. „Pacjenta” natomiast polecam, szczególnie na długie jesienne i zimowe wieczory, kiedy nieszczególnie trzeba wczuwać się w klimat takiej powieści, gdyż tworzy go za nas Matka Natura. Polecam! Warto! 

Dziękuję!

Przeczytaj również:

Powolne spalanie – Paula Hawkins