Zagubieni – Kevin Wignall

Uwielbiam książki o przetrwaniu. Nie ma dla mnie większego znaczenia czy w dziczy czy w kosmosie, na pustyni czy na dnie oceanu. Jest w nich coś specyficznego, co skupia moją uwagę. Kiedy zaczęłam czytać „Zagubionych”, aż do samego końca nie mogłam się oderwać.

Zarys fabuły

Grupa licealistów leci samolotem na wycieczkę ekologiczną do Kostaryki. Nikt nie spodziewa się, że eskapada zakończy się wypadkiem lotniczym, który cudem udaje się przetrwać garstce osób. Nastolatkowie szybko orientują się, że podczas lotu zboczyli z kursu i pomoc do nich nie przybędzie. Wspólnymi siłami dążą do tego, by przeżyć i wydostać się z dżungli. Nie jest to łatwe, tym bardziej, że po drodze oglądają śmierć tak wielu ludzi. 

„Tymczasem on chciał żyć. Być może po raz pierwszy uświadomił sobie tak wyraźnie, że nie chce umierać.”

Moja opinia i przemyślenia

„Zagubieni” to historia w sam raz. Próbujący przetrwać w dżungli nastolatkowie mają sporo problemów, giną ich przyjaciele, a oni od czasu do czasu pakują się w tarapaty, ale akcja nie została przedobrzona. Trzyma w napięciu, intryguje, jednak nie stwarza pozorów braku realizmu. Cudem było, że grupie udało się przeżyć wypadek lotniczy i Autor to wielokrotnie podkreśla, ale cała reszta fabuły zależała już tylko i wyłącznie od wiedzy oraz pomysłowości bohaterów. 

„W pewnym momencie jego spojrzenie zatrzymało się na dwóch maleńkich rozdarciach w bojówkach – pamiątce po pierwszym ataku węża. Momentalnie zrobiło mu się słabo, a inny rodzaj strachu schwycił go w swoje kleszcze. Mimo że nic nie mógł na to poradzić, wiedział, że musi się przekonać, czy został ukąszony.” 

Wielokrotnie czytałam książki survivalowe, w których bohaterowie zachowywali się zupełnie bez sensu. Tu jednak, nawet gdy jakiś pomysł okazywał się zły, to był poparty logicznymi argumentami i wiadomo było dlaczego bohaterowie zachowali się tak, a nie inaczej. Szczerze podziwiam za to Autora. Naprawdę porządnie przemyślał całą fabułę swojej książki. 

Powieść spod pióra Kevina Wignall’a to nie tylko problemy dotyczące przetrwania. To również historia poruszająca tematy ludzkiej psychiki. Główny bohater Tom Calloway nigdy nie czuł się częścią grupy. Właściwie to nawet nie rozmawiał z osobami, z którymi trafił do tropikalnego lasu. Mimo to z czasem obudziły się w nim opiekuńczość i troska o pozostałych. Zupełnie obcy ludzie stali się jego przyjaciółmi, dla których był w stanie zaryzykować własnym życiem. W każdym z rozbitków katastrofa obudziła jednak zupełnie inne emocje.

Podsumowanie

Ogromnie cieszę się, że powieść „Zagubieni” ukazała się pod moim patronatem medialnym. To świetna książka, którą przeczytałam z ogromną przyjemnością. Mimo że dzieje się w niej naprawdę wiele, jest lekka i czyta się ją niezwykle szybko. To idealna lektura na wakacje, dla osób, które nie przepadają za młodzieżowymi romansami i raczej wolą przeczytać tytuł z prawdziwą akcją. Polecam! Naprawdę warto! 

Dziękuję!