Vox – Christina Dalcher

Mimo że nie jest to łatwa lektura, z przejęciem czytałam „Opowieści podręcznej” spod pióra sławnej już pisarki Margaret Atwood. Powieść, którą napisała jeszcze w latach osiemdziesiątych XX wieku, została dwukrotnie zekranizowana, otrzymała też wiele nagród. Dlaczego o tym wspominam? Ponieważ tytuł „Vox” porusza bardzo podobne problemy społeczne, a jego Autorka roztacza przed czytelnikami równie czarną wizję naszej niedalekiej przyszłości.

Zarys fabuły

Sytuację społeczną obecnych Stanów Zjednoczonych poznajemy z punktu widzenia doktor Jean McClellan, naukowca, żony i matki czwórki dzieci. Rząd odebrał jej niemal wszystko, a okazuje się, że może zabrać jeszcze więcej. Amerykański rząd przy użyciu nowoczesnej technologii zmusił kobiety do milczenia, rezygnacji z pracy i zajmowania się domem. Odebrano im konta w bankach, telefony, komputery oraz paszporty. Przestały mieć jakiekolwiek znaczenie. Wszelkie próby buntu karane są zesłaniem do obozów przymusowej pracy lub, gdy wykroczenie jest większe, egzekucją. 

Przemyślenia

Pisarka w groteskowy wręcz sposób, zwraca naszą uwagę na poważne problemy społeczne i to wcale nie takie wydumane, a te, które pojawiają się na co dzień nawet u nas w Polsce. Ilu pracodawcom przeszkadza to, że kobieta zamiesza zajść w ciążę i przekreślają ją, by zatrudnić mężczyznę, nawet o mniejszych kwalifikacjach? Jak łatwo można zostać zwolnionym, ponieważ ma się chorowite dziecko i często wędruje się na L4? Oczywiście oficjalnie kobiety chroni cała masa praw, ale nieoficjalnie każdy pracodawca potrafi znaleźć sobie jakąś dobrą wymówkę, jak chociażby tymczasowa redukcja stanowisk. Od takiego traktowania kobiet i przyszłych mam dzieli nas tylko krok do koszmaru z książki Christiny Dalcher.

Opinia

Mimo poruszającej tematyki pisarce nie udało się uniknąć dłużyzn. Przemyślenia głównej bohaterki niekiedy są zbyt rozwlekłe i mało interesujące. Doskonała, polityczna intryga została odrobinę zepsuta widocznym przekombinowaniem. Pomijając jednak te kilka wad, książka jest naprawdę dobra i zmusza czytelnika do wielu przemyśleń. Najgorsze jest jednak to, że fabuła „Vox” wcale nie jest wydumana. Wręcz przeciwnie, wydaje się nadmiernie realistyczna. 

Podsumowanie

Powieść „Vox” polecam szczególnie wszystkim tym, którzy nie zgadzają się na nierówne traktowanie kogokolwiek (nie tylko kobiet). To niezwykle prawdziwa, dystopiczna wizja amerykańskiego społeczeństwa, która dotyczy jednak również mieszkańców Europy. Warto przeczytać „Vox” i zastanowić się nad tym, co dzieje się w powieści i jak nie dopuścić, by taki scenariusz kiedykolwiek się ziścił. 

Ps. Słowo vox z łaciny znaczy po prostu głos. 

Dziękuję!