Rok wśród kwiatów
Dziennik koreańskiej miłośniczki roślin
„Rok wśród kwiatów” Kim Keum Hee to książka, którą trudno zaszufladkować. Nie jest to ani powieść, ani poradnik, ani klasyczny dziennik – raczej literacka przestrzeń do złapania oddechu. Delikatna, cicha, wypełniona ciepłem. Autorka, jedna z ważniejszych współczesnych pisarek w Korei Południowej, zaprasza czytelnika do swojego małego seulskiego mieszkania, w którym żyje z mężem i… ponad siedemdziesięcioma roślinami. To one budują tę opowieść. One ją niosą, uspokajają i podsuwają kolejne przemyślenia.
O czym jest książka
Książka prowadzi przez dwanaście miesięcy życia autorki, ale nie w znaczeniu fabularnym. To rok obserwacji – liści, pędów, zmian, małych porażek i drobnych triumfów. Raz pojawia się akacja srebrzysta, której delikatne liście budzą się do życia, innym razem kaktus, który po długiej walce wypuszcza nowe korzenie. Rośliny są tu bohaterami, ale także lustrami, w których odbijają się nastroje Kim Keum Hee.
W tle przewijają się tematy miłości, straty, zmęczenia i pogodzenia z tym, że nie wszystko da się ocalić. Autorka nie moralizuje i nie używa wielkich słów – opisuje swoją codzienność tak, jak obserwuje wzrost młodego pędu: cierpliwie, powoli, z czułością. Właśnie to nazywa „roślinnym optymizmem” – wiarą, że jutro może przynieść coś lepszego, nawet jeśli dziś jest trudno.
Elegancki język, pastelowe ilustracje, akwarelowy klimat – wszystko współgra i sprawia, że ta książka działa trochę jak filiżanka herbaty wypita w spokojny, jesienny wieczór.
Moja opinia i przemyślenia
Lubię książki, które pozwalają zwolnić, ale jednocześnie potrafię przyznać, że „Rok wśród kwiatów” jest tytułem specyficznym. To lektura subtelna, momentami wręcz medytacyjna. Nie ma tu napięcia ani porywającej akcji. Są za to ciepłe spojrzenia na rośliny, codzienne refleksje i drobne, intymne gesty, które z czasem układają się w coś większego.
Czytałam ją powoli, czasem po kilka stron przed snem. W małych dawkach działała najlepiej – koiła, uspokajała, zostawiała w pamięci miękką myśl, która trzymała się mnie przez resztę wieczoru. Kiedy próbowałam czytać więcej naraz, tempo książki trochę mnie usypiało. Jednak nie jest to nie wada, raczej cecha. „Rok wśród kwiatów” nie ma być dynamiczny, ma być spokojny.
Doceniam też, jak autorka pisze o roślinach jak o partnerach, opiekunach, towarzyszach przemyśleń. Widać, że ta relacja jest szczera. Dzięki temu łatwo uwierzyć, że pielęgnowanie roślin naprawdę pomaga jej porządkować własne emocje. I faktycznie, tę metaforę życia odbiera się tu bardzo naturalnie.
Oprawa graficzna to dodatkowy atut. Pastelowe, akwarelowe ilustracje pięknie uzupełniają tekst. Ta estetyka działa na wyobraźnię i wzmacnia spokojny klimat lektury.
Podsumowanie
„Rok wśród kwiatów” to książka dla czytelników, którzy potrzebują zatrzymać się na chwilę. Dla osób, które wolą subtelność zamiast fajerwerków, które lubią, gdy literatura prowadzi w ciszy i daje przestrzeń do własnych myśli. To delikatny dziennik z Seulu, zapis małych gestów i codziennej troski – tej wobec roślin i tej wobec samego siebie.
Jeśli szukasz lektury, która utuli po trudnym dniu, pozwoli zanurzyć się w prostocie i przypomni, że czasem wzrost zaczyna się od najmniejszego listka – to jest książka dla Ciebie.
Egzemplarz recenzencki otrzymałam od wydawcy.
Przeczytaj również:
dyedblonde
Faktycznie taka propozycja idealna na wyciszenie, taką chwile zatrzymania w tym ciągłym biegu