Opowieści dziwnej treści

Dzieci uwielbiają opowiadać historie. Bardzo lubią też ich słuchać. Co jednak gdyby nasza opowieść miała zawierać konkretne, pozornie niezwiązane ze sobą elementy? Czy starczy nam wyobraźni, by taką stworzyć?

Wiek: 5+

Czas gry: około 30 minut

Liczba graczy: 2 do 4 osób 

Cel gry

Wygrywa osoba, która zdobędzie największą liczbę kart. By dostać jedną z nich, trzeba opowiedzieć pozostałym graczom historię zawierającą wszystkie wskazane przez pieczątki elementy. 

Strona wizualna

Gra składa się z dwunastu pieczątek i 55 kart. W zestawie znalazł się także notes, poduszeczka z dwukolorowym tuszem oraz instrukcja. Pieczątki trzeba złożyć samemu, przyklejając do drewnianych kołeczków odpowiednie wzory. Gdy skończy się notesik, w którym je odbijamy, z powodzeniem można używać po prostu zwykłych kartek. Instrukcja jest krótka i przejrzysta. Elementy gry zostały wykonane starannie. Od strony wizualnej nie mam do gry żadnych zastrzeżeń. 

Przygotowanie

Przed pierwszą grą trzeba przygotować pieczątki, naklejając wzory na drewienka. Później, gdy będą już gotowe, oczywiście nie będzie takiej konieczności. Na stole układamy pieczątki, notes i karty. I tylko tyle! Możemy zaczynać grę.   

Przebieg rozgrywki

Pierwszy gracz bierze kartę ze stosu i odczytuje ją na głos. Później przybija na kartce notesu dziewięć losowych pieczątek. Na podstawie obrazków układa historię, która zaczyna się zdaniem z karty. Punk zdobywa, gdy uda mu się w swojej opowieści uwzględnić wszystkie z nich. W krótszym wariancie przybijamy jedynie cztery pieczątki. 

Wrażenia

„Opowieści dziwnej treści” bardzo blisko skojarzyły mi się z kośćmi obrazkowymi. Właściwie różnią się tylko tym, że tam się rzuca kostkami, a tu przybija się pieczątki. Dla dzieci to z pewnością sporo dobrej zabawy. Tego rodzaju gry rozwijają kreatywność i rozbudzają wyobraźnię. Bardzo pozytywnie wpływają na rozwój malucha. Często używane są nie tylko w domu, ale również na zajęciach z psychologiem, a to myślę, już samo z siebie świadczy o jakości danej rozrywki.

Grę testowałam z dziesięcioletnią córką, która była z niej bardzo zadowolona. Do zabawy planujemy w najbliższej przyszłości włączyć także jej młodszą, czteroletnią siostrę. W tym wypadku jednak mam pewne obawy przed tym, jak bardzo wszystko wysmarowane zostanie w atramencie. Ciekawa jestem również czy poradzi sobie z układaniem wymyślonych historii.  

Podsumowanie

„Opowieści dziwnej treści” to przyjemna gra familijna, którą serdecznie polecam wszystkim rodzicom, którzy chcą, by ich pociecha rozwinęła skrzydła wyobraźni. To również nieskomplikowana rozrywka i zabawka, która nie posiada zbyt wielu elementów. Czy będziemy się przy niej dobrze bawili, zależy tylko od nas samych i od tego, czy potrafimy przełamać pierwsze lody. 

Dziękuję!