Imbirowa miłość

W tym roku zdecydowałam się na przeczytanie kilku świątecznych tytułów. Jednym z nich była powieść spod pióra polskiej autorki Inki Jabłońskiej, nosząca tytuł „Imbirowa miłość”. Czy to właśnie ta książka okazała się w tym roku wyjątkowa? 

Zarys fabuły

Lucy i Roksi odziedziczyły stary dworek położony w ich rodzinnej miejscowości. Pierwszej z sióstr bardzo zależy na tym, by go wyremontować, fundusze jednak z dnia na dzień maleją, a swoje do powiedzenia ma także Roksi, z którą Lucy nie najlepiej się dogaduje. Czy wydarzy się świąteczny cud i zbliży do siebie tę dwójkę? I co z całą historią ma wspólnego pamiętna nalewka z przepisu cioci Matyldy? 

Moja opinia i przemyślenia

Powieść łatwo się czyta, jest lekka, niewymuszona i przyjemnie swojska. Mimo jednak, że zawiera pewne świąteczne akcenty, to określiłabym ją raczej jako twórczość całoroczną niż typowo skupiającą się na świętach. Chociaż przyznam szczerze, że tym razem do lektury przyciągnęła mnie przepiękna, pastelowa okładka. 

Książka łączy ze sobą wątki obyczajowe i romantyczne. Czyta się ją z zainteresowaniem, niejednokrotnie się podczas lektury uśmiechając. Bohaterowie powieści są zdecydowanie mocną stroną Autorki, której udało się stworzyć szereg bardzo interesujących postaci. W niezwykle ciekawy sposób w „Imbirowej miłości” ukazana została także łącząca rodzeństwo relacja. Nie sposób też oczywiście zapomnieć o klimatycznym tle starego dworku i dziecięcych wspomnień, które dla swojej historii wybrała pisarka. Było to strzałem w dziesiątkę. 

Niestety powieść nie jest również pozbawiona wad. Większość wydarzeń okazała się w niej przewidywalna, zabrakło odrobiny dynamizmu i jakiejś intrygi lub tajemnicy, która mogłaby skupić uwagę nieco bardziej wymagającego czytelnika. Kuleją też odrobinę dialogi. Z pewnością jednak książce nie zabrało potencjału i myślę, że z każdą kolejną powieścią Inka Jabłońska będzie rozwijała swój niewątpliwy, pisarki talent. 

Podsumowanie

„Imbirowej miłości” to idealna powieść na poprawę humoru i odpoczynek po ciężkim dniu. Jest pełna ciepła i czułości, ale nie ma smaku waty cukrowej. Perypetie dwóch pełnych uporu sióstr bywają zarówno zabawne, jak i nieco gorzkie. Inka Jabłońska opisuje pełne wzlotów i upadków życie, nakreślając je jednak na cudownym, zimowym tle z posmakiem imbirowej nalewki na ustach. 

Dziękuję!