Bogowie i potwory 

Od kiedy miałam okazję przeczytać nowelę internetową „Release that witch” (polecam!) mam pewne, bardzo mocno ukierunkowane spojrzenie na możliwości wykorzystywania mocy czarownic. Przyznam, że trudno mi się od niego uwolnić i ponownie przychylnie spojrzeć na magię konwencjonalną i zwyczajne z niej korzystanie. Czasami jednak to takie właśnie standardowe spojrzenie sprawia, że historia staje się nam znacznie bliższa i łatwiej się nam do niej przekonać. 

Zarys fabuły 

„Bogowie i potwory” to trzecia część serii o Lou i Reidzie, w której bohaterowie, po tragicznych wydarzeniach z poprzedniego tomu, znów muszą stanąć do walki z Morgane. Dopiero teraz rozegra się ostateczna bitwa. Nikt jednak nie wie, co tak naprawdę, przyjdzie mu w niej poświęcić i jak będzie po niej wyglądała naprawdę trudna sytuacja czarownic. Zło zawsze szuka drogi do naszych serc, a my nie możemy pozwolić mu się do nich wkraść. Nie jest to jednak takie proste…

Moja opinia i przemyślenia

Mimo sporych nadziei pokładanych w trzecim tomie, przyznam szczerze, że przez prawie połowę książki zmuszałam się do czytania. To prawda, powieść liczy sobie niemalże sześćset stron i ciężko po niej oczekiwać, żeby cała taka cegiełka była porywająca, ale wiecie co? Niektórym pisarzom to się naprawdę udaje! Szkoda, że tutaj tego zabrakło i uważam, że Shelby Mahurin mogło się udać uniknąć patosu, dłużyzn i po prostu ogarniającej czytelnika nudy. Nie na tym polega fantastyka. Czasami jednak warto coś skrócić, szczególnie wówczas, gdy akurat nie ma się natchnienia. 

Jednak im dalej w las, tym robi się ciekawiej. Drugą połowę ostatniego tomu połknęłam dosłownie w jeden wieczór, a nawet czuję po niej pewien niedosyt. Świat przedstawiony zachwyca, wydarzenia wciągają, a emocje bohaterów udzielają się również i czytelnikom. Książka ma słodko-gorzki smak, ale nie obciera czytelnika z nadziei na lepsze jutro. Myślę, że każdy, kto rozpoczął przygodę z twórczością Shelby Mahurin będzie miał ochotę poznać zakończenie stworzonej przez nią historii. 

Podsumowanie

Skłamałabym mówiąc, że jestem w stu procentach zadowolona z lektury trylogii i szczerze przyznam, że dziwią mnie tak przychylne opinie wobec całej serii. Powieść czyta się przyjemnie, ale w wielu miejscach niestety pozostała niedopracowana. Uważam jednak również, że nie warto jej przez to skreślać. To w ogólnym rozrachunku dobra fantastyka, a ja obecnie cierpię na zdecydowany niedobór tego gatunku. Myślę więc, że za trylogię „Gołąb i wąż” warto się zabrać po prostu w wolnej chwili. 

Dziękuję!

Przeczytaj również:

Krew & Miód – Shelby Mahurin