Matka (prawie) idealna

Uważam, że w życiu potrzebna jest nam literatura rozrywkowa. To właśnie ona pomaga nam oderwać się od codziennych spraw i problemów. Przez chwilę możemy żyć cudzym życiem, pozwolić porwać się przygodzie bez żadnych konsekwencji. Dlatego z ogromną przyjemnością sięgnęłam po najnowszy tytuł spod pióra Kerry Fisher „Matka (prawie) idealna”. 

Zarys fabuły

Maia to inteligentna, wciąż jeszcze młoda kobieta i matka dwójki dorastających dzieci. Zakochała się jeszcze jako nastolatka i wówczas też wyszła za mąż. Czar jednak prysł i okazało się, że jej książę z bajki nie chce dorosnąć. Przez lata nie przestał być wciąż tym samym krnąbrnym i leniwym chłopcem, ubyło mu tylko na urodzie i uroku osobistym. Dlatego to właśnie Maia, która przez wzgląd na wymarzony związek nie ukończyła szkoły, zaharowuje się, by utrzymać rodzinę. Gdy pewnego dnia dowiaduje się, że jej ulubiona klientka, starsza pani profesor, u której w domu sprzątała, umiera na zawał serca, Maia jest załamana. Pani profesor jednak zostawiła jej w spadku niespodziankę. Zdecydowała się zapłacić za prestiżową szkołę dla dzieci Mai. Szkołę, która zapewnia w życiu doskonały start i w przyszłości otwiera wiele drzwi. Czy kobieta i przede wszystkim matka, chcąca dla swoich pociech jak najlepiej, mogłaby przegapić taką niezwykłą okazję? 

Moja opinia i przemyślenia

Tytuł jest moim zdaniem odrobinę nieadekwatny do treści. Przyznam, że spodziewałam się raczej historii zwariowanej mamuśki, a nie kobiety, która dzięki szczęśliwym zbiegom okoliczności naprawia błędy swojej młodości. Oczywiście w żaden sposób nie umniejsza to świetnej powieści, jaką jest historia spod pióra Kerry Fisher. Po prostu perypetii z udziałem dzieci spodziewać się możecie stosunkowo niewielu. 

Książka jest świetnie napisana i niezwykle wciągająca. To idealna lektura dla każdej wielbicielki lekkich komedii romantycznych. Autorka stawia nacisk na przepaść społeczną między ludźmi biednymi i bajecznie bogatymi oraz na dzielące ich różnice. Być może nie jest to nowatorski element, ale Kerry Fisher przedstawiła ten kontrast w bardzo trafny i zabawny, a jednocześnie pełen wdzięku i elegancji sposób. 

Maia to silna bohaterka, która jednak dopiero na kartach powieści zdała sobie sprawę z własnej, drzemiącej wewnątrz siły. Oczywiście nie obyło się też bez osób, które dodały jej odwagi, gdy postanowiły w nią uwierzyć i dać jej szansę. Postacie są bez wątpienia mocną stroną powieści. 

Podsumowanie

„Matka (prawie) idealna” jest bardzo przyjemną i inteligentnie napisaną (nie tylko wakacyjną) lekturą. To właśnie z takimi książkami chcę spędzać swój wolny czas. Tytuł serdecznie polecam, po prostu doskonale się przy nim bawiłam. Warto dać mu szansę! 

Dziękuję!