Indygo

Jestem ogromną fanką fantastyki i czytam naprawdę wiele książek w tym gatunku. Camille Gale jednak udało się mnie pozytywnie zaskoczyć. Stworzyła powieść o wilkołakach, wampirach i innych nadnaturalnych istotach, w której główną bohaterką nie jest nastolatka. O czym więc jest ta historia? To właśnie chciałam Wam w dzisiejszym wpisie przybliżyć. 

Zarys fabuły

Sky prowadzi raczej nudne, spokojne życie. Posiada własną, niewielką agencję nieruchomości, jakiś czas temu rozwiodła się z mężem. Wszystko jednak zmienia się, gdy w drzwiach jej biura pojawia się przystojny i najwyraźniej bogaty mężczyzna, który szuka dla siebie i swoich przyjaciół naprawdę dużego domu. Kobieta sama nie wie kiedy, ale pozwala mu się zaprosić na przyjęcie mieszane, to znaczy takie, w którym uczestniczą zarówno ludzie, jak i przedstawiciele innych gatunków. Mimo że wampiry i wilkołaki już dawno wyszły z ukrycia, to są to grupy na tyle nieliczne, że ludzie wciąż niewiele o nich wiedzą. Sky do tej pory w swoim życiu miała przyjemność poznać zaledwie jednego wampira i nie było to miłe spotkanie. Teraz jednak będzie musiała się przemóc i obalić znane jej stereotypy. Tylko czy poznani nieludzie jej to ułatwią, a może stanie się wręcz przeciwnie?

Moja opinia i przemyślenia

Przyznam szczerze, że książki często rozpatruję po wydawnictwach. Wiem, że gdy sięgnę na przykład po prozę z Papierowego Księżyca, to nie ma mowy, żebym się na niej zawiodła. Poligraf, którego nakładem ukazała się powieść „Indygo”, to jednak zupełnie inna bajka. Jest to wydawnictwo zajmujące się selfpublishingiem, a więc ukazują się w nim zarówno książki, których nikt inny nie chciał wydać, jak i takie, w które Autorzy pokładają wiarę i nie chcą ze sprzedaży dostawać marnych paru procentów. Od strony redakcyjnej Poligraf naprawdę trzyma poziom, więc nie jest i nigdy nie był u mnie na pozycji straconej, zawsze jednak mam pewne obawy, gdy sięgam po wydane przez nich książki. Na szczęście „Indygo” to zdecydowanie ta druga półka, a Camille Gale słusznie uwierzyła w swoje własne siły i sprezentowała czytelnikom niezwykle przyjemną lekturę. 

Powieść czyta się szybko i z przyjemnością. Autorka stworzyła interesujących bohaterów, z bogatą charakterystyką. W książce nie pojawia się nic zaskakującego ani nowego, ale jest miłym i niewymuszonym powrotem do klasyki. Jeżeli nikt się na mnie za to nie obrazi, to powiem, że „Indygo” jest doskonałym romansem paranormalnym. Wiem, że przez wiele osób gatunek jest źle kojarzony i nie bez powodów. Jednak równie dobrze można by było powiedzieć, że thrillery są złe, bo ktoś kiedyś napisał jakiegoś gniota. Nic z tych rzeczy. „Indygo” to bardzo przemyślana i niezwykle sympatyczna książka, która wciąga od pierwszej do ostatniej strony. 

Podsumowanie

Jest mi bardzo smutno, ponieważ lektura „Indygo” kończy się słowami: „koniec tomu pierwszego”, a ja już naprawdę bardzo chciałabym mieć w dłoniach drugi tom. Zaprzyjaźniłam się z bohaterami powieści, wspólnie z nimi przeżyłam kilka ciekawych przygód i śmiałam się z przyjacielskich, pełnych humoru dialogów. „Indygo” to przyjemna beletrystyka rozrywkowa, którą serdecznie polecam wszystkim wielbicielkom lekkiej fantastyki. To jedna z tych książek, od której stron nie sposób się oderwać. 

Za egzemplarz dziękuję Autorce