Dziecko z Ziemi – Fuminori Nakamura

Czasami trafiają się książki, o których nie sposób zapomnieć. Takie, o których myśli się i zastanawia, gdzie popełniliśmy błąd. Dlaczego ludzie dopuszczają do takich rzeczy? Czemu są ślepi na krzywdę dziecka?

Zarys fabuły

Główny bohater, a zarazem narrator książki „Dziecko z Ziemi” ma problemy z samym sobą, z nawiązywaniem kontaktów społecznych, z utrzymaniem stałej pracy. Jego jedyną przyjaciółką jest alkoholiczka, którą przygarnął pod swój dach. Z dnia na dzień ma coraz mniej chęci do życia, pakuje się w coraz większe tarapaty. Zarówno świadomie, jak i nieświadomie przyciąga do siebie wszelkie nieszczęścia. Czytelnik powoli, krok po kroku, dowiaduje się jakie wydarzenia w ten, a nie inny sposób ukształtowały głównego bohatera. 

Moja opinia i przemyślenia

„Dziecko z Ziemi” to książka, a może raczej nowela, którą przeczytałam w jeden wieczór i to  kosztem spokojnego snu. Kiedy już zaczęłam czytać, po prostu nie mogłam się oderwać. Kiedy skończyłam, nie mogłam zasnąć, gdyż wywarła na mnie tak piorunujące wrażenie i wywołała tak wiele przemyśleń. Historia nie należy jednak do tych lekkich i przyjemnych. Jest głęboka, niezwykle smutna i zdecydowanie psychologiczna. 

Słyszymy tak wiele historii o dzieciach, które nigdy nie miały szansy dorosnąć, gdyż urodziły się w patologicznych rodzinach. Dręczenie, molestowanie, bicie, głodzenie, gdy czytamy o nich w gazetach, wywołują w nas jedynie lekkie ukłucie, sprawiają nam przykrość. Cieszymy się, że nasze własne maluchy są bezpieczne. Fuminori Nakamura jednak uświadamia nas, jak ogromny wpływ na rozwój psychiki ma takie właśnie przerażające dzieciństwo. Uczula nas również na krzywdę drugiego człowieka i pokazuje, że każdemu należy się nasze wsparcie. 

Nie potrafię wypisać cytatów z książki, ponieważ odnoszę wrażenie, że jest ona jednym dłuższym cytatem. Prawdą, którą każdy powinien poznać. Ogromnie cieszy mnie fakt, że Fuminori Nakamura nie obdarł czytelników z nadziei. Wręcz przeciwnie. Pokazał, że na świecie istnieją dobrzy ludzie. Tacy, którzy zatroszczą się o innych, gdy zajdzie taka potrzeba. Zawsze wyciągną pomocną dłoń. Główny bohater walczył ze swoimi demonami i miał nadzieję, że uda mu się z nimi wygrać. 

Podsumowanie

Lekturę noweli „Dziecko z Ziemi” serdecznie wszystkim polecam. To mądra i niezwykle wartościowa książka o tym, że żyjemy w iluzji pięknego świata, a tuż obok nas komuś może dziać się straszliwa krzywda. Dawno nie czytałam tak doskonale napisanej historii. Nic dziwnego, że jej autor jest laureatem licznych, literackich nagród. Naprawdę warto przeczytać, to taki tytuł, z którym każdy powinien się zapoznać. 

Dziękuję!

Przeczytaj również:

Księżycowy sorbet – Baek Heena